ระหว่างเดินเล่นในสวนของชุมชน ฉันและลูกๆ เจอสุนัขสองตัวที่ไม่มีสายจูง ดูเหมือนเจ้าของพวกมันจะไม่ทันสังเกตว่าสุนัขตัวหนึ่งกำลังเริ่มขู่ลูกชายฉัน ลูกของฉันพยายามส่งเสียงไล่มัน แต่สุนัขตัวนั้นกลับจะเอาเรื่องยิ่งกว่าเดิม

ในที่สุดลูกชายฉันก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเขาวิ่งออกไปไกลหลายเมตร แต่สุนัขยังคงตามติดเขา มันวิ่งไล่เขาไปไม่หยุดจนฉันตะโกนว่า “วิ่งมาหาแม่” ลูกวิ่งกลับมาหาฉัน สงบลง ท้ายที่สุดเจ้าสุนัขนั้นก็จากไปสร้างปัญหาที่อื่นแทน

มีหลายครั้งในชีวิตของเราที่พระเจ้าทรงเรียกเราและตรัสว่า “จงวิ่งมาหาเรา” มีบางอย่างกำลังคุกคามเรา ยิ่งเราวิ่งหนีเร็วขึ้นและไกลขึ้นเท่าไร มันก็ยิ่งตามติดมาใกล้เรามากขึ้น เราสลัดมันไม่หลุด เราหวาดกลัวเกินกว่าจะหันหน้าเผชิญปัญหานั้นด้วยตัวของเราเอง แต่ในความเป็นจริง เราไม่ได้อยู่ด้วยกำลังของตัวเอง พระเจ้าทรงอยู่กับเรา ทรงพร้อมที่จะช่วยและปลอบโยนเรา สิ่งที่เราต้องทำคือเพียงแค่หันออกเสียจากสิ่งที่ทำให้เราหวาดกลัว และมาตามทิศทางของพระเจ้า พระคำของพระองค์บอกว่า “พระนามของพระเจ้าเป็นป้อมเข้มแข็ง คนชอบธรรมวิ่งเข้าไปในนั้นและปลอดภัย” (สภษ.18:10)