ตอนเป็นเด็ก หนังสือเล่มหนึ่งที่ฉันชอบคือ แอนน์แห่งกรีนเกเบิ้ลส์โดยลูซี่ มอด มอนต์โกเมอรี่ มีตอนหนึ่งที่น่าขบขันเมื่อแอนน์ตัวน้อยเผลอใส่ยาโรคผิวหนังแทนวานิลลาลงไปในเค้กที่เธอทำหลังจากนั้น เธอร้องบอกมาริลลา ผู้ดูแลหน้าดุอย่างมีหวังว่า “แค่คิดถึงพรุ่งนี้ว่าเป็นวันใหม่ที่ยังไม่มีอะไรผิดพลาด ก็รู้สึกดีแล้วนะคะ”

ฉันชอบความคิดที่ว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันใหม่ที่เราเริ่มต้นใหม่ได้ เราทุกคนต่างเคยทำผิดพลาด แต่ถ้าเป็นความบาป การให้อภัยของพระเจ้าทำให้เราเริ่มวันใหม่อย่างขาวสะอาดเมื่อเรากลับใจ พระองค์ทรงเลือกที่จะไม่จดจำความผิดของเราอีก (เยเรมีย์ 31:34; ฮีบรู 8:12)

เราบางคนเคยตัดสินใจผิดพลาดในชีวิต แต่คำพูดหรือการกระทำในอดีตไม่ใช่สิ่งกำหนดอนาคตของเราในสายพระเนตรพระเจ้า การเริ่มต้นใหม่มีอยู่เสมอ เมื่อเราขอการอภัยจากพระองค์ เราก็เริ่มก้าวแรกสู่การฟื้นความสัมพันธ์กับพระเจ้าและกับผู้อื่น “ถ้าเราสารภาพบาปของเรา พระองค์ทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรม ก็จะทรงโปรดยกบาปของเรา และจะทรงชำระเราให้พ้นจากการอธรรมทั้งสิ้น” (1 ยอห์น 1:9)

พระเมตตาและความเที่ยงตรงของพระเจ้าเป็นของใหม่ทุกเช้า (บทเพลงคร่ำครวญ 3:23) เราจึงเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน