ทหารบาบิโลนคงไม่ใช่สุภาพบุรุษ เพราะพวกเขาป่าเถื่อน อดทนและโหดเหี้ยม โจมตีชนชาติอื่นๆเหมือนอินทรีย์ตะครุบเหยื่อ พวกเขาไม่เพียงมีอำนาจ แต่ยังหยิ่งผยองอีกด้วย พวกเขานมัสการความสามารถในการสู้รบของตน พระคัมภีร์บอกว่า “อานุภาพของเขา ก็คือพระของเขา” (ฮาบากุก 1:11)

พระเจ้าไม่ทรงต้องการให้อิสราเอลติดนิสัยวางใจในตัวเองแบบนั้น ตอนที่เตรียมสู้รบกับชาวมีเดียน พระเจ้าจึงตรัสแก่กิเดโอน ผู้บัญชาการกองทัพอิสราเอลว่า “คนที่อยู่กับเจ้ายังมีมากเกินที่เราจะมอบคนมีเดียนไว้ในมือของเขา เกรงว่าอิสราเอลจะทะนงตัวต่อเรา โดยกล่าวว่า “มือของเราเองได้กู้เราไว้” (วินิจฉัย 7:2) กิเดโอนจึงให้คนที่กลัวกลับบ้านไป ชาย 22,000 คนกลับไปทันที เหลืออยู่ 10,000 คน พระเจ้าทรงลดจำนวนทหารลงเรื่อยๆ จนเหลือเพียง 300 คน (วินิจฉัย 7:3-7)

ทหารอิสราเอลมีจำนวนน้อยกว่าศัตรูที่อยู่ตามหุบเขาใกล้ๆ ซึ่งมีจำนวนมากเหมือน “ตั๊กแตนเป็นฝูงๆ” (วินิจฉัย 7:12) แม้กระนั้น พระเจ้าก็ทรงประทานชัยชนะให้แก่กองทัพของกิเดโอน

บางครั้ง พระเจ้าอาจอนุญาตให้ทรัพยากรที่เรามีลดน้อยลงเพื่อเรา จะก้าวต่อไปโดยพึ่งพาพระกำลังของพระองค์ เมื่อเราขาดแคลน เราได้เห็นฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า พระองค์ตรัสไว้ว่า “เราจะหนุนกำลังเจ้า เออ เราจะช่วยเจ้า เออ เราจะชูเจ้าด้วยมือขวาอันมีชัยของเรา” (อิสยาห์ 41:10)