สิ่งหนึ่งในเรื่องราววันอีสเตอร์ที่ทำให้ผมข้องใจคือ ทำไมพระเยซูจึงทรงเก็บรอยแผลเป็นจากการถูกตรึงไว้ พระองค์น่าจะทรงมีร่างกายหลังฟื้นจากตายแบบไหนก็ได้ แต่พระองค์ทรงเลือกร่างที่มีรอยแผลเป็น มองเห็นและสัมผัสได้ เพราะอะไร

ผมเชื่อว่าเรื่องราวของวันอีสเตอร์จะไม่สมบูรณ์หากปราศจากแผลเป็นบนฝ่ามือ ฝ่าเท้า และสีข้างของพระเยซู (ยอห์น 20:27) มนุษย์ฝันจะมีฟันขาวสวย ผิวเต่งตึงและรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ เราฝันในสิ่งที่ผิดธรรมชาติ แต่สำหรับพระเยซู การถูกจำกัดให้อยู่ในโครงกระดูกและผิวของมนุษย์คือสิ่งที่ผิดธรรมชาติ รอยแผลเป็น คือเครื่องเตือนใจถึงช่วงเวลาที่พระเยซูต้องถูกจำกัดและทนทุกข์ในโลกของเรา

จากมุมมองของสวรรค์ รอยแผลเป็นนั้นเป็นสัญลักษณ์ของเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ของจักรวาล แต่เหตุการณ์นั้นก็กลายเป็นความทรงจำ วันอีสเตอร์ทำให้เรามีหวังว่าน้ำตาที่หลั่งไหล ความยากลำบากที่เราฝ่าฟัน ความเจ็บปวดทางความโศกเศร้าจากการสูญเสียคนที่รัก จะกลายเป็นความทรงจำเช่นเดียวกับแผลเป็นของพระเยซู รอยแผลเป็นไม่มีวันหาย แต่ก็ไม่ทำให้เราเจ็บอีก วันหนึ่งเราจะได้มีร่างกายใหม่และฟ้าสวรรค์และโลกใหม่ (วิวรณ์ 21:4) เราจะได้เริ่มต้นใหม่ เป็นการเริ่มต้นแบบอีสเตอร์