ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เข็มทิศเล็กๆ ได้ช่วยชีวิตลูกเรือ 27 คนที่อยู่ห่างจากชายฝั่งทะเลนอร์ธแคโรไลน่า เป็นระยะทาง 480 กิโลเมตร วาลเดมาร์ เซเมนอฟ ปฏิบัติหน้าที่เป็นวิศวกรผู้ช่วยอยู่บนเรือรบเอสเอส อัลควา ไกด์ ซึ่งถูกเรือดำน้ำของเยอรมันยิงโจมตีจนไฟไหม้ และค่อยๆ จมลง เซเมนอฟและลูกเรือของเขาได้หย่อนเรือกู้ชีพที่ติดตั้งเข็มทิศลงสู่ทะเลและใช้เข็มทิศนำทางไปสู่เส้นทางเดินเรือใกล้กับชายฝั่ง สามวันผ่านไป คนกลุ่มนี้ก็ได้รับการช่วยเหลือ

ผู้เขียนพระธรรมสดุดีเตือนคนของพระเจ้าว่าพระคำของพระองค์เป็น “เข็มทิศ” ที่เชื่อถือได้ โดยเปรียบเป็นโคมส่องทาง ในยุคนั้นมีเพียงแสงจากตะเกียงน้ำมันมะกอกเท่านั้นที่สว่างเพียงพอให้ผู้เดินทางมองเห็นย่างก้าวต่อไป สำหรับผู้เขียนพระธรรมสดุดีแล้ว พระวจนะของพระเจ้าเป็นเหมือนตะเกียงนั้นที่ให้แสงสว่างแก่ผู้ที่เดินตามทางของพระเจ้า (สดุดี 119:105) เมื่อผู้เขียนสดุดีเดินไปในความมืดบนทางชีวิตที่สับสนวุ่นวาย ท่านเชื่อว่าพระเจ้าจะจัดเตรียมหนทางให้กับท่าน ผ่านการทรงนำจากพระคำของพระองค์

เมื่อเราหลงทางชีวิต ให้เราไว้วางใจในพระเจ้าผู้ประทานพระคำของพระองค์ให้เป็นเข็มทิศแก่เรา เพื่อให้พระคำนำเราไปสู่สามัคคีธรรมที่แน่นแฟ้นกับพระองค์มากยิ่งขึ้น