สดุดี 134 มีเพียงสามข้อ แต่ได้พิสูจน์ว่าสิ่งเล็กน้อยก็มีความหมายยิ่งใหญ่ได้ สองข้อแรกเป็นคำเตือนถึงปุโรหิตที่รับใช้ในพระนิเวศทุกคืน อาคารนั้นมืดและร้าง ดูเหมือนไม่มีอะไรสลักสำคัญเกิดขึ้น แต่ผู้เขียนหนุนใจผู้รับใช้เหล่านี้ให้ “ยกมือของท่านขึ้นตรงต่อสถานนมัสการและถวายสาธุการแด่พระเจ้า” (สดุดี 134:2) ข้อสามเป็นเสียงจากที่ประชุมร้องท่ามกลางความมืดและเงียบเหงาของยามค่ำคืนว่า “ขอพระเจ้าทรงอำนวยพระพรท่านจากศิโยน คือพระองค์ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก”

วันนี้ผมคิดถึงผู้รับใช้พระเจ้าท่านอื่นๆ ศิษยาภิบาลและครอบครัวที่ทำงานในคริสตจักรเล็กๆในเมืองเล็กๆ พวกเขามักหมดกำลังใจท้อใจ แต่ยังทำดีที่สุด รับใช้โดยไม่มีใครเห็นและไม่ได้รางวัล พวกเขาสงสัยว่ามีคนสนใจไหมว่าพวกเขาทำอะไร มีคนคิดถึง อธิษฐานเผื่อ หรือคิดว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตหรือไม่

ผมจะบอกพวกเขา และบอกทุกคนที่รู้สึกโดดเดี่ยวและไม่สำคัญว่า แม้ที่ที่คุณอยู่จะเล็ก แต่ก็เป็นที่บริสุทธิ์ พระองค์ผู้ทรงสร้างและเคลื่อนสวรรค์และโลกกำลังทำพระราชกิจในคุณและผ่านทางคุณ “ยกมือของท่าน” และสรรเสริญพระองค์