หลังเสร็จสิ้นการสัมมนาในกรุงไนโรบี ประเทศเคนยา คณะของเราเดินทางจากศูนย์สัมมนาไปยังที่พัก เพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับบ้านโดยเครื่องบินเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อมาถึงที่พัก คนในคณะของเราคนหนึ่งบอกว่า เธอลืมกระเป๋าเดินทางไว้ที่ศูนย์สัมมนา หลังจากผู้หญิงคนนั้นออกไปเอากระเป๋า หัวหน้าคณะของเรา (ซึ่งเป็นคนจู้จี้เจ้าระเบียบ) กล่าวตำหนิเธอลับหลังอย่างรุนแรงให้เราฟัง

เช้าวันถัดมา เมื่อพวกเรามาถึงสนามบิน หัวหน้าคณะของเราตกใจ เมื่อพบว่าตัวเขาเองก็ลืมกระเป๋า และหนังสือเดินทางไว้ที่ที่พัก การกลับไปเอา ทำให้พวกเราต้องยุ่งยากมาก ภายหลัง เขาได้ขอโทษ และบอกกับทุกคนว่า “ผมจะไม่ตำหนิใครอย่างรุนแรงอีกแล้ว”

เพราะเราทุกคนต่างมีข้อผิดพลาดและข้อด้อย เราควรจะอดทน และยกโทษให้กันและกันเมื่อมีปัญหา (คส.3:13) เราจำเป็นต้องติเพื่อก่อ และ “จงสวมใจเมตตา ใจปรานี ใจถ่อม ใจอ่อนสุภาพ ใจอดทนไว้นาน” (คส.3:12)

เมื่อจำเป็นต้องตำหนิ ควรทำด้วยความเมตตาและความรัก เพื่อเราจะเป็นคนที่ทำตามแบบอย่างขององค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเรา