ชื่อของ ชาร์ลส์ พอนซี่ จะทำให้ผู้คนนึกถึงแผนการต้มตุ๋นของเขาไปตลอดกาล เมื่อต้นปี 1920 หลังจากต้องเข้าออกคุก เพราะทำความผิดเล็กน้อยเกี่ยวกับการเงิน พอนซี่เสนอกับนักลงทุนว่า จะให้ผลตอบแทนร้อยละ 50 ภายใน 45 วัน และร้อยละ 100 ภายใน 90 วัน แม้ข้อเสนอนี้ฟังดูดีจนไม่น่าจะเป็นไปได้จริง แต่เงินก็หลั่งไหลเข้ามา พอนซี่ใช้เงินจากนักลงทุนใหม่มาจ่ายให้นักลงทุนเก่า และใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย แต่เมื่อแผนการหลอกลวงของเขาถูกเปิดโปงในเดือนสิงหาคม 1920 บรรดานักลงทุนต้องสูญเงินไปถึง 20 ล้านดอลล่าร์ และธนาคาร 5 แห่งต้องล้มละลาย พอนซี่ติดคุก 3 ปี และถูกเนรเทศกลับอิตาลีในเวลาต่อมา เขาตายไปอย่างสิ้นเนื้อประดาตัวในปี 1949 ด้วยวัย 66 ปี

พระธรรมสุภาษิตในพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม มักจะเปรียบเทียบชื่อเสียงของคนมีปัญญาและคนเขลา “การระลึกถึงของคนชอบธรรมเป็นพระพร แต่ชื่อเสียงของคนชั่วร้ายจะเน่าเสีย…ผู้ใดที่ดำเนินในความสัตย์ซื่อก็ดำเนินอย่างมั่นคงดี แต่ผู้ที่ทำทางของตนให้ชั่วก็จะปรากฏแจ้งแก่คนอื่น” (สุภาษิต 10:7,9) ซาโลมอนสรุปไว้ว่า “ชื่อเสียงดีเป็นสิ่งควรเลือกยิ่งกว่าความมั่งคั่งมากมาย และซึ่งเป็นที่โปรดปรานก็ดีกว่ามีเงินหรือทอง” (สุภาษิต 22:1)

เราแสวงหาชื่อเสียงที่ดี ไม่ใช่เพื่อเกียรติของเรา แต่เพื่อเกียรติของพระคริสต์เจ้าผู้ทรงพระนามเหนือนามทั้งปวง