นวนิยายเรื่อง ร้อยปี ของเจมส์ มิชเนอร์เป็นเรื่องราวประวัติศาสตร์และการตั้งรกรากในอเมริกายุคคาวบอย มิชเนอร์ผสมผสานเรื่องราวของอินเดียนแดงเผ่าอาราพาโฮกับชุมชนชาวยุโรปในเซนต์ลูอิส ผ่านมุมมองของพ่อค้าชาวฝรั่งเศส-แคนาดา ชื่อปาสกีเนล เมื่อนักผจญภัยผู้นี้เดินทางไปมาระหว่างเมืองที่กำลังขยายตัวกับพื้นที่รกร้างกว้างใหญ่ เขาได้กลายเป็นสะพานเชื่อมระหว่างโลกสองแบบที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง

ผู้ติดตามพระคริสต์ก็มีโอกาสสร้างสะพานระหว่างโลกสองโลกที่แตกต่างกันอย่างมาก คือโลกของคนที่รู้จักและติดตามพระคริสต์ กับโลกของคนที่ไม่รู้จักพระองค์ คริสเตียนในเมืองเธสะโลนิกายุคแรกได้สร้างสะพานเชื่อมไปสู่วัฒนธรรมของผู้ที่นับถือรูปเคารพที่อยู่รอบตัวเขา เปาโลพูดถึงพวกเขาว่า “เพราะว่าพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้เลื่องลือออกไปจากเธสะโลนิกา ไม่ใช่แต่ในแคว้นมาซิโดเนียและในแคว้นอาคายาเท่านั้น” (1 ธส.1:8) สะพานที่พวกเขาสร้างได้แก่ “พระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า” และแบบอย่างความเชื่อของพวกเขา ทุกคนเห็นได้ชัดเจนว่า พวกเขา “ได้ละทิ้งรูปเคารพและหันมาหาพระเจ้า เพื่อรับใช้พระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่และเที่ยงแท้” (1 ธส.1:9)

ขณะที่พระเจ้าทรงประกาศพระองค์ต่อคนรอบตัวเราผ่านพระวจนะและผ่านชีวิตของเรา เราสามารถเป็นสะพานไปถึงคนที่ยังไม่รู้จักความรักของพระคริสต์ได้