ช่วงเวลาหลายปีต่อจากสงครามโลกครั้งที่ 2 เรียกว่าช่วงสงครามเย็น เนื่องจากชาติต่างๆ ผลัดเปลี่ยนกันคุกคาม และควบคุมอำนาจ กำแพงเบอร์ลินถูกสร้างขึ้นในเดือนสิงหาคม 1961 และตั้งตระหง่านมาเกือบ 3 ทศวรรษ เป็นสัญลักษณ์ที่สื่อชัดเจนถึงการเป็นปรปักษ์ที่ยังคุกรุ่นอยู่ ต่อมาในวันที่ 9 พฤศจิกายน 1989 มีประกาศว่า พลเมืองสามารถข้ามไปมาได้อย่างเสรีจากเบอร์ลินตะวันออกไปเบอร์ลินตะวันตก กำแพงตลอดแนวถูกทลายลงในปีถัดมา

เรื่องราวของโยเซฟที่เราคุ้นเคยในพันธสัญญาเดิม กล่าวถึงบุตรชายคนโปรดที่ถูกบรรดาพี่ๆ เกลียดชัง (ปฐก.37-50) กระนั้น โยเซฟปฏิเสธที่จะสร้างกำแพงความเกลียดชังขึ้นระหว่างเขากับบรรดาพี่ชายผู้ขายเขาให้เป็นทาส เมื่อการกันดารอาหารนำพวกเขามาพบกันหน้าต่อหน้าหลังจากผ่านไปหลายปี โยเซฟปฏิบัติต่อพี่ชายด้วยความเมตตา และกล่าวว่า “พวกท่านคิดร้ายต่อเราก็จริงแต่ฝ่ายพระเจ้าทรงดำริให้เกิดผลดีอย่างที่บังเกิดขึ้นนี้แล้ว…โยเซฟพูดปลอบโยนพวกพี่น้อง ดังนี้ทำ​ให้เขาอุ่นใจ” (ปฐก.50:20-21) จึงเกิดการฟื้นคืนความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา

วันนี้เมื่อ 25 ปีก่อน เครื่องกีดขวางที่มนุษย์สร้างขึ้นได้ถูกยกออก เพื่อให้เสรีภาพ และนำครอบครัวและมิตรสหายกลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้ง

หากเราสร้างกำแพงแห่งความโกรธ และแยกตัวเราออกจากผู้อื่น พระเจ้าทรงเต็มพระทัย และทรงสามารถช่วยเราให้ทลายกำแพงลงในวันนี้