เมื่อวันก่อนผมได้เห็นคำจารึกบนหลุมฝังศพเก่าแก่แห่งหนึ่งในสุสาน ที่เขียนว่า “เจ. ฮอล์เกท ชายผู้สัตย์ซื่อ”

ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตของฮอล์เกทเลยแต่เนื่องจากหลุมฝังศพของเขาตกแต่งอย่างหรูหรา เขาจึงน่าจะเป็นคนรวย แต่ไม่ว่าเขาประสบความสำเร็จอะไรมาในชีวิต เขาเป็นที่จดจำเพียงเรื่องเดียวคือ เขาเป็น “ชายผู้สัตย์ซื่อ”

ไดโอจินีส นักปรัชญากรีก ใช้เวลาทั้งชีวิตแสวงหาความซื่อสัตย์ และสุดท้ายสรุปว่า คนซื่อสัตย์ไม่มีในโลก แม้คนซื่อสัตย์จะหายากทุกยุคสมัย แต่ความซื่อสัตย์เป็นคุณสมบัติที่สำคัญมาก ไม่ใช่เพราะว่าเป็นข้อที่ดีที่สุด แต่เพราะว่าไม่มีข้ออื่นใดอีก และเป็นคุณลักษณะข้อหนึ่งของผู้ที่ดำเนินชีวิตอยู่ต่อพระพักตร์พระเจ้า ดาวิดเขียนไว้ว่า “ข้าแต่พระเจ้า…ผู้ใดจะอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ คือผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างหาที่ติมิได้” (สดุดี 15:1-2)

ผมถามตัวเองว่า ทุกอย่างที่ผมทำนั้นเชื่อถือได้และสัตย์ซื่อหรือไม่ สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงหรือไม่ ผมพูดความจริงด้วยความรัก หรือบิดเบือนความจริงเป็นครั้งคราว หรือพูดเกินจริงเพื่อให้ดูสำคัญ หากเป็นเช่นนั้น ผมจะหันหาพระเจ้าด้วยความมั่นใจ และทูลขอการอภัยและขอจิตใจที่ดีและสัตย์ซื่อ เพื่อให้ความซื่อตรงเต็มล้นอยู่ในทุกส่วนของชีวิต พระองค์ผู้ทรงเริ่มการดีในชีวิตของผมทรงสัตย์ซื่อ พระองค์จะทรงประทานตามนั้น – DHR