ห้องทำงานของฉันอยู่ชั้นล่าง แต่ฉันต้องเดินขึ้นข้างบนบ่อยๆ เพื่อไปตามห้องต่างๆในบ้านเพื่อหาของบางอย่าง ที่แย่คือ เมื่อฉันขึ้นไปข้างบนแล้ว ฉันมักจะลืมไปว่าฉันตั้งใจจะมาทำอะไร เกเบรียล แรดแวนสกี้ซึ่งเป็นนักวิจัยเสนอคำอธิบายปรากฏการณ์นี้ว่า ประตูทำหน้าที่เป็น “ขอบเขตของเหตุการณ์”

เธอทำการทดลองที่แตกต่างกัน 3 แบบ และสรุปเป็นทฤษฎีว่า เมื่อเราเห็นประตูสมองจะส่งสัญญาณว่าให้นำข้อมูลที่สมองจดจำไว้เก็บไปเสีย ฉันจึงรู้สึกหงุดหงิดเมื่อต้องพยายามคิด ให้ออกว่าฉันขึ้นมาข้างบนเพื่อทำอะไร แต่การหลงลืมก็อาจเป็นพระพรคือ เมื่อฉันปิดประตูห้องนอนในตอนกลางคืน และเตรียมตัวนอนหลับ เป็นพระพรที่จะได้ลืมความกังวลของวันนั้น

เมื่อฉันคิดถึงความจริงที่ว่า พระเยซูตรัส ว่าพระองค์เป็น “ประตู” (ยอห์น 10:7,9) ฉันได้รับมุมมองใหม่ต่อคำอุปมานี้ เมื่อแกะเข้าคอกมันได้เข้าสู่ที่ปลอดภัยที่จะ ปกป้องมันจากขโมยและผู้ล่า สำหรับผู้เชื่อ พระผู้เลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ทรงเป็นประตูระหว่างเรากับศัตรูของเรา เมื่อเราเข้าสู่คอกแกะเราสามารถ “ลืม” อันตรายและการคุกคามทั้งสิ้น เราสามารถมีความสุขที่พระองค์ทรงอภัยและไม่จดจำความบาปของเรา และได้พักอยู่ภายใต้การปกป้องคุ้มครองของผู้เลี้ยงผู้ยิ่งใหญ่ – JAL