ในดินแดนตะวันออกใกล้ยุคโบราณ สนธิสัญญาของผู้ที่เหนือกว่า(ขุนนางหรือกษัตริย์) กับผู้ที่ต่ำต้อยกว่า (ผู้อยู่ใต้ปกครอง) เรียกว่า สนธิสัญญาซูสะริน ในพิธีสัตยาบันต้องนำสัตว์มาฆ่า และผ่าครึ่งซีก แล้วนำชิ้นส่วนมาจัดวางเป็นสองแถวให้มีทางเดินตรงกลาง การที่นายเดินในทางเดินนี้ คือการประกาศให้ผู้คนทราบว่า เขาจะรักษาพันธสัญญา และหากเขาผิดคำพูด เขาจะกลายเป็นเหมือนสัตว์ที่ถูกฆ่าตายนี้

เมื่ออับรามถามพระเจ้าว่า ท่านจะมั่นใจได้อย่างไรว่าพระสัญญาของพระองค์จะสำเร็จเป็นจริง พระเจ้าทรงใช้ธรรมเนียมของสนธิสัญญา นี้ เพื่อยืนยันพระสัญญาของพระองค์ (ปฐก.15) เมื่อคบเพลิงเลื่อนผ่านชิ้นส่วนเครื่องบูชา อับรามเข้าใจทันทีว่าพระเจ้าทรงประกาศว่า พระองค์จะรักษาสัญญา

พันธสัญญาที่พระเจ้าทรงกระทำกับอับรามและการที่พระเจ้าทรงรับรองว่าจะสำเร็จ มีมาถึงผู้ติดตามพระคริสต์ด้วย เปาโลจึงเรียกบรรดาผู้เชื่อว่าลูกของอับราฮัมซ้ำแล้วซ้ำอีกในหนังสือพันธสัญญาใหม่ (รม.4:11- 18; กท.3:29) เมื่อเรายอมรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด พระเจ้าจะทรงเป็นผู้รักษาพันธสัญญาที่เราเชื่อวางใจ (ยน.10:28-29)

เพราะว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้รักษาพระสัญญาแห่งความรอด เราจึงวางใจมอบชีวิตไว้กับพระองค์ได้ ด้วยความเชื่อมั่นที่มีขึ้นใหม่ในพระองค์