ทุกวันเป็นเวลาหลายปี แฮร์รี่ทูลพระเจ้าเรื่องความกังวลที่เขามีต่อจอห์น ลูกเขยที่หันไปจากพระองค์ แต่แล้วแฮร์รี่ก็เสียชีวิต ไม่กี่เดือนต่อมา จอห์นหันกลับมาหาพระเจ้า เมื่อมาร์ชาผู้เป็นแม่ยายเล่าให้ฟังว่า แฮร์รี่อธิษฐานเผื่อเขาทุกวัน จอห์นตอบว่า “ผมรอนานเกินไป” แต่มาร์ชาตอบด้วยความยินดีว่า “พระเจ้ายังคงตอบคำอธิษฐานที่แฮร์รี่อธิษฐานเมื่อมี ชีวิตอยู่”

เรื่องของแฮร์รี่หนุนใจเราทุกคนที่อธิษฐานและรอคอย เขา “ขะมักเขม้นอธิษฐาน” และรอคอยด้วยความอดทน (โรม 12:12)

ผู้เขียนสดุดี 130 ก็มีประสบการณ์การรอคอยในการอธิษฐาน ท่านกล่าวว่า “ข้าพเจ้าคอยพระเจ้า จิตใจของข้าพเจ้าคอยอยู่” (โรม 130:5) ท่านพบความหวังในพระเจ้าเพราะท่านรู้ว่า “ในพระเจ้ามีความรักมั่นคง และในพระองค์มีการไถ่อย่างสมบูรณ์” (โรม 130:7)

นักเขียน แซมมวล เอ็นเยียเขียนเกี่ยวกับเวลาของพระเจ้าไว้ว่า “พระเจ้าไม่ได้อยู่ภายใต้กาลเวลาเหมือนกับเรา เวลาของเรามีลำดับและไล่เรียงกัน แต่พระเจ้าทรงไร้กาลเวลา พระองค์จะทรงกระทำการเมื่อถึงเวลาของพระองค์ ไม่จำเป็นว่าคำอธิษฐานของเรา จะเร่งให้พระเจ้ากระทำการเสมอไป แต่ทำให้เราได้อยู่ต่อพระพักตร์และสามัคคีธรรมกับพระองค์”

สิทธิพิเศษของเราคือการได้สามัคคีธรรมกับพระเจ้าผ่านการอธิษฐานและรอคอยคำตอบเมื่อเวลาของพระองค์มาถึง – AMC