ไม่นานมานี้ฉันกับกลุ่มเพื่อนเริ่มศึกษาเกี่ยวกับบรรดากษัตริย์ ในพระคัมภีร์เดิม ฉันสังเกตเห็นว่า ในตารางข้อมูลที่เราใช้เรียน มีผู้นำของอิสราเอลและยูดาห์ไม่กี่พระองค์ที่ถูกเขียนกำกับไว้ว่าดี ส่วนใหญ่จะถูกกำกับไว้ว่าไม่ดี ค่อนข้างไม่ดี แย่มาก และแย่ที่สุด

กษัตริย์ดาวิดได้รับคำอธิบายว่าเป็นกษัตริย์ดีที่ “ติดตาม [พระเจ้า] ด้วยสุดจิตใจของเขา”(1 พงศ์กษัตริย์ 14:8) และเป็นแบบอย่างให้เราดำเนินตาม (1 พงศ์กษัตริย์ 3:14; 11:38) ส่วนกษัตริย์ที่ไม่ดีจงใจปฏิเสธพระเจ้า และนำประชาชนกราบไหว้รูปเคารพ กษัตริย์เยโรโบอัมเป็นกษัตริย์พระองค์แรกที่ปกครองอิสราเอลหลังจากราชอาณาจักรถูกแบ่ง และเป็นที่รู้จักและจดจำว่าเป็นกษัตริย์พระองค์หนึ่งที่แย่ที่สุด ผู้ “ได้กระทำบาปและกระทำให้อิสราเอลทำบาปด้วย” (1 พงศ์กษัตริย์ 14:16) เพราะแบบอย่างที่ไม่ดีนี้ จึงมีการเปรียบเทียบว่ากษัตริย์หลายพระองค์ชั่วร้ายเหมือนท่าน (1 พงศ์กษัตริย์ 16:2,19,26,31; 22:52)

เราแต่ละคนต่างมีขอบเขตอิทธิพลของตัวเองที่แตกต่างกันไป และอิทธิพลนั้นเป็นได้ทั้งดีและเลว ความสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าอย่างสุดใจคือแสงที่จะส่องโชติช่วงและสร้างมรดกแห่งความดีไว้

การได้ถวายเกียรติแด่พระเจ้าเป็นสิทธิพิเศษของเรา ขอให้ผู้อื่นเห็นแสงของพระองค์ส่องผ่านเรา และนำพวกเขาไปถึงความประเสริฐของพระองค์ – CHK