ลินดาเพื่อนของฉันวางแผนว่า เมื่อโตขึ้นเธอจะเป็นหมอมิชชันนารี เธอรักพระเจ้าและอยากรับใช้พระองค์ด้วยการเป็นหมอ นำข่าวประเสริฐไปถึงคนเจ็บป่วยในดินแดนที่ขาดแคลนการรักษาพยาบาล แต่พระเจ้าทรงมีแผนการอื่นลินดาได้เป็นหมอมิชชันนารีจริง แต่ไม่ใช่แบบที่เธอคาดหวังไว้

เมื่ออายุ 14 ลินดามีปัญหาสุขภาพเรื้อรังที่ทำให้เธอต้องรับการผ่าตัดใหญ่ในโรงพยาบาลปีละหลายครั้ง เธอรอดจากอาการเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย ที่ทำให้เธออยู่ในอาการโคม่าสองสัปดาห์และตาบอดอีกหกเดือนครั้งหนึ่งเธอต้องฉลองวันเกิดสองปีติดกันในโรงพยาบาล โดยไม่ได้กลับบ้านเลย ระหว่างนั้นเธอผ่านประสบการณ์ที่คาดว่าจะไม่รอดชีวิตหลายต่อหลายครั้ง กระนั้น ลินดาก็ยังเป็นคนที่สดใส กตัญญูและมีกำลังใจดีที่สุดเท่าที่เราเคยพบมา เธอเคยบอกฉันว่า สนามประกาศของเธอคือโรงพยาบาล เช่นเดียวกับที่เธอเคยหวังและวางแผนไว้ แต่แทนที่เธอจะได้รับใช้พระเจ้าในฐานะหมอ เธอได้รับใช้พระองค์ในฐานะคนไข้ ไม่ว่าเธอจะเจ็บป่วยมากเพียงไร แสงสว่างของพระเจ้าก็ฉายออกมาจากเธอเสมอ

ลินดาเป็นตัวอย่างของคำสอนของอัครทูตเปโตร แม้ท่ามกลางความยากลำบาก เธอก็ยังชื่นชมยินดี และความเชื่อแท้ของเธอได้นำ “ความสรรเสริญเกิดศักดิ์ศรีและเกียรติ” มาสู่พระเยซูคริสต์ (1 เปโตร 1:6-7) – JAL