ในปี 1780 โรเบิร์ต เรคส์ มีภาระใจกับเด็กที่ยากจนและไม่ได้เรียนหนังสือในย่านที่เขาอาศัยอยู่ในลอนดอน เขาเห็นว่าไม่มีใครทำอะไรเพื่อช่วยเหลือเด็กเหล่านี้เลย เขาจึงลงมือทำสิ่งที่ยังไม่มีใครทำ

เขาจ้างผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมาสอนเด็กเหล่านั้นในวันอาทิตย์ และใช้พระคัมภีร์เป็นหนังสือ สอนให้เด็กที่ยากจนที่สุดในลอนดอนได้อ่านและได้รู้จักกับพระปัญญาในพระคัมภีร์ ไม่นานก็มีเด็กราว 100 คนมาเข้าร่วมชั้นเรียนนี้และได้กินอาหารเที่ยงในที่ที่ปลอดภัยและสะอาด “โรงเรียนวันอาทิตย์” ได้สัมผัสชีวิตเด็กชายหญิงนับพันคน จนถึงปี 1831 โรงเรียนวันอาทิตย์ในสหราชอาณาจักรมีเด็กมาเข้าร่วมมากกว่าล้านคน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะชายคนหนึ่งเข้าใจความจริงที่ว่า “คนชอบธรรมรู้จักสิทธิของคนยากจน” (สภษ.29:7)

พระเยซูก็ทรงใส่พระทัยอย่างยิ่งต่อผู้ที่ขัดสน ในมัทธิว 25 ทรงสอนให้สาวกเตรียมพร้อมรับการเสด็จกลับมา โดยช่วยเหลือผู้หิวโหยให้มีอาหารให้ผู้กระหายได้ดื่ม ให้ผู้ที่ไร้บ้านมีที่พัก ช่วยผู้ที่เปลือยกายให้มีเสื้อผ้า และช่วยผู้เจ็บป่วยหรือถูกคุมขังให้ได้รับการปลอบประโลม (มธ.25:35-36)

เมื่อเราเป็นพยานว่าเรารักพระคริสต์ เราจะถวายเกียรติแด่องค์พระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงเมตตา โดยการคิดถึงผู้ที่พระองค์ทรงรัก