ในศาล ผู้พิพากษาจะปกป้องจำเลยที่บริสุทธิ์ แต่ลงโทษผู้ที่ทำผิดจริง ในพระธรรมนาฮูม พระเจ้าทรงเป็นทั้งที่กำบังและผู้พิพากษา “พระเจ้าประเสริฐทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งในวันยากลำบาก” (นาฮูม 1:7) แต่ในข้อต่อมา “แต่พระองค์จะทรงกระทำ​ให้ศัตรูของพระองค์สิ้นสุดลงด้วยน้ำ​ท่วมที่ไหลท่วมท้น และจะทรงไล่ให้ปฏิปักษ์ของพระองค์เข้าไปในความมืด” (นาฮูม 1:8) ร้อยกว่าปีก่อนหน้านั้น เมืองนี้ได้กลับใจเมื่อโยนาห์เทศนาเรื่องการอภัยโทษของพระเจ้าเมืองนี้จึงรอด (โยนาห์ 3:10) แต่ในสมัยของนาฮูม เมืองนีนะเวห์คิด “อุบายชั่วร้ายต่อพระเจ้า” (นาฮูม 1:11) บทที่ 3 พูดถึงหายนะของเมืองนีนะเวห์ไว้อย่างละเอียด

มีคนมากมายที่มองเพียงด้านเดียว และคิดว่าพระเจ้าทรงบริสุทธิ์ และทรงมุ่งแต่จะลงโทษเรา บางคนก็คิดว่าพระเจ้าทรงพระเมตตา และจะทรงสำแดงแต่พระเมตตาเท่านั้น แต่แท้จริง พระเจ้าทรงทั้งยุติธรรมและเป็นที่กำบัง เปโตรบันทึกว่าพระเยซู “ทรงมอบเรื่องของพระองค์ไว้แก่พระเจ้าผู้ทรงพิพากษาอย่างยุติธรรม” (1 เปโตร 2:23) ผลก็คือ “พระองค์เองได้ทรงรับแบกบาปของเราไว้ในพระกายของพระองค์ที่ต้นไม้นั้น เพื่อว่าเราทั้งหลายจะได้ตายจากบาปได้ และดำเนินชีวิตตามคลองธรรม” (1 เปโตร 2:24)

ความจริงทุกอย่างที่เกี่ยวกับพระเจ้าเป็นข่าวดี พระองค์ทรงเป็นพระผู้พิพากษา พระเยซูทรงเป็นที่กำบังให้เราหลบภัย