คุณอาจเคยได้ยินคำกล่าวว่า “ถูกที่ถูกเวลา” พระคัมภีร์บอกเราว่า ถ้อยคำและการพูดของเราต้องถูกเวลาด้วย ลองนึกถึงครั้งที่พระเจ้าทรงเคยใช้คุณให้กล่าวถ้อยคำที่เหมาะแก่เวลาเพื่อหนุนใจใครสักคน หรือเมื่อคุณเคยอยากจะพูด แต่นึกขึ้นได้ว่าเงียบไว้ก็ดีกว่า

พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า มีวาระที่เหมาะสมในการพูด (ปัญญาจารย์ 3:7) ซาโลมอนเปรียบเทียบคำพูดที่ควรแก่กาลเทศะว่าเป็นลูกท้อทองคำล้อมเงินงดงาม ทรงคุณค่า และประดิษฐ์อย่างพิถีพิถัน (สุภาษิต 25:11-12) การรู้ว่าควรจะพูดในเวลาใดเป็นประโยชน์ทั้งต่อผู้พูดและผู้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นถ้อยคำแสดงความรัก หนุนน้ำใจ หรือตักเตือนว่ากล่าว เราควรเงียบในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมเช่นกัน เมื่อเราถูกทดลองให้เย้ยหยันดูแคลน หรือใส่ร้ายเพื่อนบ้าน ซาโลมอนกล่าวว่า การยับยั้งลิ้นไว้และรู้จักเงียบในเวลาที่ควรเงียบคือคนฉลาด (สุภาษิต 11:12-13) เมื่อการพูดมากหรือความโกรธ ล่อลวงให้เราทำบาปต่อพระเจ้าหรือเพื่อนมนุษย์ เราต่อต้านได้ด้วยการช้าในการพูด (สุภาษิต 10:19; ยากอบ 1:19)

การรู้ว่าจะพูดอะไร และควรพูดเมื่อไรเป็นเรื่องยาก พระวิญญาณจะทรงช่วยให้เรามองออก พระองค์จะทรงช่วยให้เราใช้ถ้อยคำที่เหมาะเจาะในเวลาที่เหมาะสม และด้วยท่าทีที่ถูกต้อง เพื่อเห็นแก่ผู้อื่น และเพื่อพระเกียรติของพระองค์