บนภูเขาซึ่งอยู่ไกล
ผมชอบย้อนคิดไปถึงตอนที่ลูกๆ ยังเล็ก ความทรงจำที่ดีเรื่องหนึ่งคือ กิจวัตรการตื่นนอนตอนเช้าของพวกเรา ทุกเช้าผมจะเข้าไปที่ห้องของลูก เรียกชื่อเบาๆ ทีละคน แล้วบอกว่าถึงเวลาลุกขึ้นเตรียมตัวได้แล้ว
รู้สึกไม่สำคัญ
เราอยู่ท่ามกลางมนุษย์เจ็ดพันล้านคน ที่อาศัยร่วมกันบนดาวเคราะห์ดวงน้อย ในระบบสุริยะที่ไม่ค่อยสำคัญนัก ในความเป็นจริง โลกของเราเป็นเพียงจุดสีน้ำเงินท่ามกลางวัตถุบนท้องฟ้านับล้าน ที่พระเจ้าทรงสร้างบนผืนผ้าใบมหึมา ที่เรียกว่าจักรวาล โลกอันงดงามตระการของเรา เป็นเพียงฝุ่นผง
ตอบไม่ได้
ปริศนานี้ทำให้ผมฉงน อะไรเอ่ยยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้า ชั่วร้ายกว่ามาร คนจนมี คนรวยขาด และถ้ากินคุณจะตาย ผมตอบไม่ได้เพราะมัวไปคิดถึงอย่างอื่นนอกจากคำตอบที่แสนจะชัดเจน คือ “ไม่มีอะไร”
จูงใจด้วยความรัก
ในช่วงทศวรรษที่ 1920 แม้บ๊อบบี้ โจนส์จะเป็นเพียงมือสมัครเล่น แต่เขามีอิทธิพลต่อวงการกีฬากอล์ฟอย่างมาก ฉากหนึ่งในภาพยนตร์เรื่องบ๊อบบี้ โจนส์ สุภาพบุรุษตำนานวงสวิง โปรกอล์ฟถามบ๊อบบี้ว่า เมื่อไหร่จะเลิกเป็นมือสมัครเล่นและเล่นเพื่อทำเงินเหมือนคนอื่น โจนส์อธิบายว่า คำว่า สมัครเล่น (amateur) มาจาก อาโม (amo) ในภาษาละตินที่แปลว่า รัก เขาตอบชัดเจนเขาเล่นกอล์ฟเพราะเขารักมัน
ทำไมจึงเป็นเรา
มีคนถามศิษยาภิบาลชาวอังกฤษชื่อ โจเซฟ พาร์คเกอร์ว่า “ทำไมพระเยซูจึงทรงเลือกยูดาสให้เป็นสาวกของพระองค์” เขาใช้เวลาคิดหนักแต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เขายังบอกด้วยว่า เขาเกิดคำถามที่น่าสงสัยยิ่งกว่านั้นอีกคือ “ทำไมพระองค์จึงทรงเลือกผม”
เมืองลี้ภัย
เมื่อเราไปถึงเมืองหนึ่งในออสเตรเลีย เราเห็นป้ายต้อนรับที่เขียนว่า “เราต้อนรับทุกท่านที่แสวงหาที่หลบลี้หนีภัย” การต้อนรับแบบนี้สะท้อนแนวคิดของเมืองลี้ภัยในพระคัมภีร์เดิมในยุคพันธสัญญาเดิม เมืองลี้ภัย (กดว.35:6) มีไว้เพื่อเป็นที่พักพิงอันปลอดภัยสำหรับผู้ที่ฆ่าคนโดยไม่เจตนา และต้องการการปกป้อง พระเจ้าทรงให้ตั้งเมืองเหล่านี้ขึ้น เพื่อเป็นที่ลี้ภัยดังกล่าว
ยิ้ม!
ผลการศึกษาล่าสุดที่ผมได้อ่าน สรุปว่า การยิ้มเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ งานวิจัยบ่งชี้ว่าการยิ้มทำให้หัวใจเต้นช้าลงและลดความเครียด
พระเจ้าผู้ทรงกรุณา
เมื่อหลายปีก่อนครอบครัวของเราอาศัยอยู่ที่ชิคาโก ที่นั่นมีหลายอย่างที่เราชื่นชอบ สิ่งหนึ่งคือบรรดาร้านอาหารที่พยายามแข่งขันกันทั้งเรื่องรสชาติและปริมาณ ที่ร้านอาหารอิตาเลียนแห่งหนึ่ง ผมและภรรยาสั่งพาสตาที่เราชอบในปริมาณครึ่งจาน และยังมีเหลือพอเอากลับบ้านสำหรับมื้อค่ำวันถัดไปด้วย ปริมาณที่ให้ด้วยใจกว้างขวางนี้ทำให้เรารู้สึกเหมือนอยู่บ้านคุณยาย เมื่อท่านเทความรักผ่านมาทางอาหารที่ท่านทำ
เรียนรู้ที่จะรัก
เมื่อ ฮานส์ เอเกเด ไปเป็นมิชชันนารีที่กรีนแลนด์ในปี 1721 เขาไม่รู้ภาษาอินูอิท เขาเป็นคนชอบใช้อำนาจและมีปัญหาในการทำดีต่อคนรอบข้าง
