ฉันทำงานให้ใคร
เฮนรี่ทำงาน 70 ชั่วโมงต่ออาทิตย์ เขารักงานที่ทำและทำเงินได้มากพอเลี้ยงครอบครัวได้เป็นอย่างดี เขามักจะวางแผนที่จะทำงานน้อยลงแต่ก็ไม่เคยทำได้ เย็นวันหนึ่ง เขากลับบ้านพร้อมกับข่าวดีว่าเขาได้รับตำแหน่งสูงสุดในบริษัทแต่ไม่มีใครอยู่บ้านเลย หลายปีที่ผ่านมาลูกๆ โตขึ้นจนย้ายออกไปหมดแล้วภรรยาของเขาก็หางานทำแล้ว และตอนนี้ก็เหลือแต่บ้านว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ ไม่มีใครจะมาดีใจกับข่าวดีของเขา
พูดซ้ำ ๆ
นักข่าวคนหนึ่งติดนิสัยแปลกไม่ยอมใช้ปากกาสีน้ำเงิน เมื่อเพื่อนร่วมงานถามว่าเขาอยากได้อะไรจากร้านขายของ เขาฝากซื้อปากกา “แต่ไม่เอาสีน้ำเงิน” เขาบอก “ผมไม่เอาปากกาสีน้ำเงิน ผมไม่ชอบสีน้ำเงิน สีน้ำเงินมันเข้มเกินไป ช่วยซื้อปากกาให้ผมสักโหล สีอะไรก็ได้ยกเว้นสีน้ำเงิน” วันต่อมา เพื่อนร่วมงานเอาปากกามาให้ ทุกด้ามเป็นสีน้ำเงินเมื่อถามว่าทำไม เพื่อนบอกว่า “ก็คุณเอาแต่พูดว่า ‘สีน้ำเงิน สีน้ำเงิน’ คำนี้เข้าไปในหัวของผม” การพูดซ้ำ ๆ ของเขาทำให้เกิดผล แต่ไม่ใช่ผลที่เขาต้องการ
สูตรลับของยาย
หลายครอบครัวมีสูตรลับที่ทำให้อาหารอร่อยเป็นพิเศษ สำหรับคนฮักกา (เชื้อสายจีนของฉัน) เรามีอาหารประจำภาคที่ตั้งชื่อตามหน้าตาของมันว่า เม็ดลูกคิด คุณต้องลอง!
เสียงแห่งความเชื่อ
ข่าวที่ได้ยินทำให้ตัวชา น้ำตาไหลพรั่งพรูโดยไม่อาจฝืนใจ เต็มไปด้วยคำถาม และความกลัว ชีวิตดำเนินมาอย่างราบรื่น แต่กลับถูกขัดจังหวะกะทันหันและเปลี่ยนไปตลอดกาลโดยไม่มีสัญญาณเตือน
พระองค์จะทรงตอบ
ฉันดีใจมากเมื่อเปิดเจอทวิตเตอร์ของดาราภาพยนตร์เกาหลีที่ชื่นชอบ จึงตัดสินใจส่งข้อความถึงเธอ ปั้นแต่งข้อความอย่างดีที่สุด และรอคำตอบ ฉันรู้ว่าเป็นไปได้ยากที่จะได้รับคำตอบ คนดังอย่างเธอคงได้รับจดหมายมากมายจากผู้ที่ชื่นชอบทุกวัน กระนั้นก็ยังหวังว่าเธอจะตอบ แต่ก็ต้องผิดหวัง
ไม่ยอมนิ่งเฉย
ในห้องนั้นมีกลุ่มผู้หญิงชาวอินเดียสวมชุดส่าหรีกำลังเร่งตกแต่งสถานที่จัดงานระดมทุน พวกเธออาศัยอยู่ในอเมริกา แต่ยังคงเป็นห่วงประเทศบ้านเกิด เมื่อได้ยินถึงปัญหาด้านการเงินของโรงเรียนคริสเตียนสำหรับเด็กออทิสติกในอินเดีย พวกเธอไม่เพียงรับฟัง แต่ยังมีภาระใจและตอบสนองต่อสิ่งที่ได้ยิน
หิวกระหายพระเจ้า
อาโพลาพี เป็นผู้อาวุโสของเผ่าอาข่า บนเทือกเขามลฑลยูนนานประเทศจีน เราได้ไปประกาศข่าวประเสริฐ และไปเยี่ยมเขา เขาเล่าว่าเขาไม่ได้ไปเรียนพระคัมภีร์ประจำสัปดาห์เพราะฝนตกหนัก เขาจึงขอร้อง “ให้เราแบ่งปันพระวจนะของพระเจ้าให้ฟัง”
แสงอันอ่อนโยน
หวัง เฉาหยิง อาศัยอยู่แถบชนบทของมณฑลยูนนานประเทศจีน สามีของเธอมีปัญหาสุขภาพ จึงไม่สามารถทำงานในไร่ได้ ทำให้ครอบครัวลำบาก แม่สามีของเธอโทษว่าเป็นเพราะเฉาหยิงไปเชื่อพระเจ้า เธอจึงปฏิบัติกับเฉาหยิงไม่ดีและคอยเร่งเร้าเธอให้หันกลับไปนับถือศาสนาเดิมตามบรรพบุรุษ
ไม่ใช่ปัญหาของฉัน
ชายคนหนึ่งกังวลทุกเรื่องตลอดเวลา แต่วันหนึ่งเพื่อนเห็นเขาผิวปากอย่างมีความสุขและดูผ่อนคลาย “เกิดอะไรขึ้น” เพื่อนๆ ถามด้วยความประหลาดใจ“ผมจ้างคนมากังวลแทนผม” เขาตอบ“จ้างเท่าไหร่” เพื่อนถาม“อาทิตย์ละหกหมื่นห้า” เขาตอบ“โอ้โฮ จ่ายไหวเหรอ”“ไม่ไหวหรอก” เขากล่าว “แต่ไว้ให้เขาไปกังวลเอาเอง”
