พายุที่ขอบฟ้า
จอช ลูกชายของเรา เป็นชาวประมงจับปลาแซลมอนเชิงพาณิชย์ที่โคดิแอค รัฐอลาสกา เขาเคยส่งรูปที่เขาถ่ายมาให้ผม เป็นรูปเรือลำเล็กซึ่งกำลังแล่นผ่านช่องแคบอยู่ข้างหน้าเรือของเขาไม่กี่ร้อยเมตร เมฆซึ่งส่อเค้าพายุปรากฏอยู่ตรงขอบฟ้า แต่สายรุ้งซึ่งเป็นสัญลักษณ์ว่าพระเจ้าทรงจัดเตรียมและดูแลด้วยความรัก กลับทอดตัวจากฝั่งหนึ่งของช่องแคบไปอีกฝั่งหนึ่ง ล้อมเรือลำน้อยไว้
อย่าท้อ!
zมชอบดูนกที่กำลังเล่นกัน ผมจึงสร้างบ้านนกไว้ที่สวนหลังบ้านให้นกมาทำรัง นานหลายเดือนที่ผมเฝ้าดูพวกมันกินอาหารและโผบินไปมา จนกระทั่งมีเหยี่ยวมารุกรานบ้านนกของผม
ในเวลาของพระองค์
เมื่อแอนดรูว์ เมอร์เรย์ ศิษยาภิบาลจากแอฟริกาใต้เดินทางไปอังกฤษในปี 1895 เขาเริ่มมีอาการปวดจากการบาดเจ็บที่หลังก่อนหน้านี้ ขณะพักฟื้น เจ้าของบ้านเล่าถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังมีปัญหาหนักและถามว่าเขามีคำแนะนำบ้างไหม เมอร์เรย์กล่าวว่า “เอากระดาษแผ่นนี้ที่ผมเขียนให้กำลังใจตัวเองไปให้เธอ อาจเป็นประโยชน์ก็ได้” เขาเขียนว่า
มุมมองจากบนภูเขา
หุบเขาในไอดาโฮที่เราอยู่นั้นหนาวเย็นมากในฤดูหนาว เมฆและหมอกปกคลุมผืนดิน จึงเก็บความเย็นไว้ภายใต้อากาศอบอุ่นที่อยู่สูงขึ้นไปแต่คุณขึ้นไปบนหุบเขาได้ มีถนนซึ่งเลาะเลียบริมเขาสูง 2,300 เมตรขึ้นไปเหนือหุบเขาบ้านเรา ขับรถเพียงไม่กี่นาทีคุณก็จะโผล่พ้นหมอกสัมผัสอากาศอันอบอุ่นและความสุกใสของวันที่แดดออก คุณสามารถมองลงไปเห็นเมฆที่ปกคลุมหุบเขาเบื้องล่างจากมุมมองที่ต่างออกไป
คุณมีค่า
หลังจากแม่ยายของผมเสียชีวิต ผมและภรรยาเจอเหรียญเพนนีรูปศีรษะชาวอินเดียแดงในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าของท่าน ท่านไม่ใช่นักสะสมเหรียญ แต่ท่านอยู่ในยุคที่มีการใช้เหรียญเหล่านี้ จึงได้เก็บสะสมไว้บ้าง
ริมปากเหว
ทางใต้ของเมืองคูนา รัฐไอดาโฮ มีอุโมงค์ลาวาใต้ดินที่มีเรื่องร่ำลือ อุโมงค์นี้มีทางเข้าทางเดียวเป็นเหวปากกว้างที่ดิ่งลงสู่ความมืดมิด หลายปีก่อนผมไปยืนอยู่ริมปากเหวและมองลงไป ผมรู้สึกถูกดึงดูดให้โน้มเข้าไปใกล้และเกือบเสียการทรงตัว ผมกลัวจนใจสั่นและรีบถอยออกมาทันที
เสียงยามค่ำคืน
สดุดี 134 มีเพียงสามข้อ แต่ได้พิสูจน์ว่าสิ่งเล็กน้อยก็มีความหมายยิ่งใหญ่ได้ สองข้อแรกเป็นคำเตือนถึงปุโรหิตที่รับใช้ในพระนิเวศทุกคืน อาคารนั้นมืดและร้าง ดูเหมือนไม่มีอะไรสลักสำคัญเกิดขึ้น แต่ผู้เขียนหนุนใจผู้รับใช้เหล่านี้ให้ “ยกมือของท่านขึ้นตรงต่อสถานนมัสการและถวายสาธุการแด่พระเจ้า” (สดุดี 134:2) ข้อสามเป็นเสียงจากที่ประชุมร้องท่ามกลางความมืดและเงียบเหงาของยามค่ำคืนว่า “ขอพระเจ้าทรงอำนวยพระพรท่านจากศิโยน คือพระองค์ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก”
ใกล้ขึ้นอีกก้าว
หลายปีก่อน ผมกับเพื่อนตั้งใจไปปีนเขาวิทนีย์ ซึ่งมีความสูง 14,505 ฟุต และเป็นภูเขาที่สูงที่สุดในอเมริกา เราไปถึงเชิงเขาช่วงพลบค่ำกางถุงนอน นอนที่ค่ายพักแรม พยายามข่มตาหลับก่อนจะเริ่มปีนเขา เมื่อแสงแรกมาถึงการปีนเขาวิทนีย์ไม่ใช่การปีนจริงๆ แต่เป็นการเดินตามทางขึ้นเขายาว 17.7 กิโลเมตร โดยไม่หยุดพัก
ปลาชุม
กัส เพื่อนของผมเสียชีวิตเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ กัสเป็นนักตกปลาเทร้าท์ เขามักใช้เวลาสุดสัปดาห์อยู่บนเรือลำน้อย ตกปลาในทะเลสาบใกล้บ้าน ผมได้รับจดหมายจากไฮดี้ลูกสาวของเขาเมื่อวันก่อน เธอเล่าว่าตั้งแต่กัสจากไปอยู่บ้านบนสวรรค์ เธอก็พูดเรื่องสวรรค์กับหลานๆ มาโดยตลอด หลานชายวัยหกขวบที่ชอบตกปลา อธิบายถึงสวรรค์และสิ่งที่ปู่ทวดกัสกำลังอยู่ว่า “สวรรค์สวยมาก และพระเยซูบอกปู่กัสว่าที่ตรงไหนปลาชุมที่สุด”
