เมื่อเราอ่อนล้า
บางครั้งการพยายามทำสิ่งที่ถูกต้องอาจน่าเหน็ดเหนื่อย เราอาจจะสงสัยว่า คำพูดและการกระทำที่เกิดจากความตั้งใจดีของฉันจะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้จริงหรือ? คำถามนี้เพิ่งเกิดขึ้นหลังจากที่ฉันส่งอีเมล์ไปหนุนใจเพื่อนคนหนึ่งแต่เธอไม่พอใจฉันทั้งๆ ที่ฉันก็อธิษฐานและใคร่ครวญเป็นอย่างดีแล้ว การตอบสนองอย่างแรกของฉันคือ โกรธและเสียใจ ฉันถูกเข้าใจผิดมากขนาดนี้ได้อย่างไร?
พระเจ้าทรงห่วงใยเรา
หลานชายของฉันชอบแต่งตัวเอง บางทีพวกเขาก็สวมเสื้อกลับด้าน ส่วนหลานคนเล็กก็มักสวมรองเท้าผิดข้าง ฉันไม่ได้ใส่ใจจะบอกหลาน และคิดว่าความไร้เดียงสาของพวกเขาเป็นเรื่องที่น่ารัก
พระเยซูรู้ว่าทำไม
ฉันมีเพื่อนที่เคยได้รับการรักษาโรค แต่ยังคงทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดซึ่งเป็นผลต่อเนื่องของโรคนั้น เพื่อนบางคนได้รับการรักษาจนเลิกยาเสพติดได้ แต่ยังคงทุกข์ทรมานกับความรู้สึกว่างเปล่าและเกลียดตัวเอง ฉันจึงสงสัยว่าทำไมพระเจ้าไม่รักษาพวกเขาให้หาย คือ ครั้งเดียวก็เพียงพอ
แม้ว่า
บางครั้งชีวิตก็มีเรื่องถาโถมใส่เราอย่างหนัก บางครั้งก็เกิดปาฏิหาริย์ ชายหนุ่มสามคนถูกจับเป็นเชลยในบาบิโลน ได้ยืนต่อหน้ากษัตริย์ผู้น่าเกรงขามและประกาศกล้าว่า ไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่นมัสการรูปปั้นทองคำที่อยู่ตรงหน้า “ถ้าพระเจ้าของพวกข้าพระบาท ผู้ซึ่งพวกข้าพระบาทปรนนิบัติ พอพระทัยจะช่วยกู้พวกข้าพระบาทให้พ้นจากเตาที่ไฟลุกอยู่ ข้าแต่พระราชา พระองค์ก็จะทรงช่วยกู้พวกข้าพระบาทให้พ้นพระหัตถ์ของฝ่าพระบาท ถึงแม้ไม่เป็นเช่นนั้น ข้าแต่พระราชา ขอฝ่าพระบาททรงทราบว่าพวกข้าพระบาทก็ไม่...นมัสการปฏิมากรทองคำ” (ดนล.3:16-18)
เหมือนเด็กเล็กๆ
เด็กหญิงตัวเล็กเคลื่อนไหวอย่างงดงามและมีความสุขไปตามเสียงดนตรีนมัสการ ตรงทางเดินนั้นมีเธออยู่คนเดียว แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอหยุดหมุนตัว โบกแขน เขย่งปลายเท้าไปตามจังหวะเสียงเพลง แม่ของเธอยิ้มไม่ได้ห้ามเธอ
ไปตามที่ทรงนำ
ตอนเป็นเด็ก ฉันตั้งตารอการนมัสการรอบเย็นวันอาทิตย์เพราะน่าตื่นเต้น เย็นวันอาทิตย์มักเป็นวันที่มีมิชชันนารีหรือนักเทศน์รับเชิญมาพูด คำพยานของพวกเขาเป็นแรงบันดาลใจให้กับฉันเพราะพวกเขาเต็มใจจากครอบครัวและเพื่อนฝูง หรือแม้แต่ทิ้งบ้านทรัพย์สินสิ่งของ หน้าที่การงาน เพื่อไปยังสถานที่แปลกใหม่ ไม่คุ้นเคยและบางครั้งยังอันตรายเพื่อรับใช้พระเจ้า
มิตรที่ไม่น่าเป็นไปได้
เพื่อนทางเฟสบุ๊คของฉันมักโพสท์วีดีโอน่ารักๆ เกี่ยวกับมิตรภาพระหว่างสัตว์ที่ไม่น่าเป็นไปได้ เช่นเมื่อเร็วๆ นี้ฉันได้ดูลูกสุนัขกับหมูที่ไม่ยอมแยกจากกัน กวางกับแมว และแม่ลิงอุรังอุตังที่เลี้ยงลูกเสือหลายตัว
ชื่นชมยินดี
ฉันกำลังเข้าใกล้ฤดูกาลใหม่ คือ “ฤดูหนาว” อันได้แก่วัยชรา แม้ว่าแต่ละปีกำลังผ่านอย่างรวดเร็วและบางครั้งฉันอยากให้ช้าลงบ้าง แต่สิ่งที่คอยประคับประคองฉันคือความชื่นชมยินดี ทุกวันคือวันใหม่ที่พระเจ้าประทาน ฉันสามารถกล่าวพร้อมผู้เขียนสดุดีว่า “เป็นการดีที่จะโมทนาพระคุณพระเจ้า...ที่จะประกาศความรักมั่นคงของพระองค์ในเวลาเช้า และความสัตย์สุจริตของพระองค์ในกลางคืน” (สดด.92:1-2)
พระเยซูรักเมเซล
ตอนที่เมเซลน้องสาวของฉันยังเล็ก เธอมักจะร้องเพลงคุ้นหูนี้ในแบบของเธอ “พระเยซูรักฉันรู้แน่ พระคัมภีร์มีสอนเมเซล” ซึ่งทำให้ฉันหัวเสียมาก! ในฐานะพี่สาวผู้ “ฉลาดกว่า” ฉันรู้ว่าเนื้อเพลงบอกว่า “พระคัมภีร์มีสอนไว้แท้” (ตอนท้ายของวลีท่อนนี้ในภาษาอังกฤษออกเสียงใกล้เคียงกับคำว่าเมเซล - ผู้เรียบเรียง) แต่เธอก็ยังยืนยันจะร้องแบบนั้น
