“กุ้งแห้ง กุ้งแห้ง” เด็กชายคนหนึ่งล้อเลียน “ไม้เสียบผี” อีกคนเสริม ฉันควรจะโต้กลับไปว่า “ไม้และหินทำให้กระดูกหักได้ แต่คำพูดไม่มีทางทำร้ายฉัน” ถึงจะเป็นแค่เด็กหญิงตัวเล็กๆ แต่ฉันก็รู้ว่าคำคมอันโด่งดังนี้ไม่จริง คำพูดโหดร้ายที่ไม่ไตร่ตรองนั้น บางครั้งทำร้ายอย่างรุนแรง ทิ้งบาดแผลลึกและคงอยู่นานกว่ารอยแผลจากก้อนหินและกิ่งไม้

นางฮันนาห์รู้ซึ้งถึงเหล็กในของคำที่พูดโดยไม่คิด เอลคานาห์สามีของนางรักนาง แต่นางไม่มีบุตร ขณะที่เปนินนาห์ภรรยาคนที่สองมีบุตรหลายคน ในวัฒนธรรมที่คุณค่าของผู้หญิงมักขึ้นอยู่กับการมีลูก เปนินนาห์ซ้ำเติมฮันนาห์ “ยั่วเย้านาง” ที่ไม่มีลูก จนฮันนาห์ร้องไห้ไม่รับประทานอาหาร (1 ซมอ.1:6-7)

เอลคานาห์หวังดี แต่เมื่อเขาพูดโดยไม่คิดให้ดี “ฮันนาห์ เธอร้องไห้ทำไม…สำหรับเธอฉันไม่ดีกว่าบุตรชายสิบคนหรือ” (ข้อ 8) ก็ยังทำให้เจ็บปวด

หลายคนอาจเป็นเหมือนฮันนาห์ ที่ถูกทิ้งให้เคว้งคว้างในวังวนของคำพูดที่ทำร้าย และเพราะบาดแผลนั้นบางคนอาจตอบโต้ด้วยการใช้คำพูดจู่โจมและทำร้ายผู้อื่น แต่เราทุกคนสามารถเข้าหาพระเจ้าผู้ทรงรักและเมตตา เพื่อทูลขอกำลังและการเยียวยา (สดด.27:5,12-14) พระองค์ผู้ทรงชื่นชมยินดีในเราจะตรัสถ้อยคำแห่งความรักและพระคุณ