ลิซ่าไม่เคยรู้สึกเห็นใจคนที่นอกใจคู่สมรส…จนเมื่อเธอไม่พอใจในชีวิตสมรสของตัวเองอย่างยิ่ง และต้องพยายามต้านทานการล่อลวงที่อันตราย ประสบการณ์ที่เจ็บปวดช่วยให้เธอมีความเมตตาในมุมมองใหม่ต่อผู้อื่นและเข้าใจพระวจนะพระเจ้ามากขึ้น “ผู้ใดในพวกท่านที่ไม่มีผิด ก็ให้ผู้นั้นเอาหินขว้างเขาก่อน” (ยน.8:7)

พระเยซูตรัสข้อความนี้ขณะที่ทรงสอนในพระวิหาร พวกธรรมาจารย์และฟาริสีเพิ่งจะพาตัวหญิงคนหนึ่งซึ่งถูกจับฐานล่วงประเวณีมาหาพระองค์และท้าทายว่า “ในธรรมบัญญัตินั้น โมเสสสั่งให้เราเอาหินขว้างคนเช่นนี้ให้ตาย ส่วนท่านจะว่าอย่างไรในเรื่องนี้” (ข้อ 5) เพราะพวกเขาเห็นพระเยซูเป็นภัยคุกคามต่ออำนาจของพวกเขา คำถามนี้จึงเป็น “กับดักที่จะหาเหตุฟ้องพระองค์” (ข้อ 6) และกำจัดพระองค์

แต่เมื่อพระเยซูตรัสตอบว่า “ผู้ใดในพวกท่านที่ไม่มีผิด…” ไม่มีผู้กล่าวหาคนใดที่เห็นว่าตนเองสามารถหยิบหินขึ้นมาได้ พวกเขาค่อยๆ เดินจากไปทีละคน

ก่อนที่เราจะตัดสินพฤติกรรมของผู้ใดและมองข้ามความบาปของตัวเอง จำไว้ว่าเราทั้งหลาย “เสื่อมจากพระสิริพระเจ้า” (รม.3:23) แทนที่จะกล่าวโทษ พระผู้ไถ่ของเราแสดงให้หญิงคนนี้รวมทั้งคุณและฉันได้เห็นพระคุณและความหวังใจ (ยน.3:16; 8:10-11) แล้วเราจะไม่ทำแบบเดียวกันนี้ต่อผู้อื่นได้อย่างไร