เมื่อเฮลีย์ลูกสาวของฉันมาเยี่ยม ฉันเห็นคอลลัมลูกชายวัยสามขวบของเธอสวมชุดแปลกๆ เป็นเสื้อแขนยาวที่มีถุงมือเย็บติดที่ปลายแขนเสื้อเรียกว่าชุด อย่าเกาฉัน คอลลัมทนทุกข์กับโรคเรื้อนกวางเรื้อรังซึ่งเป็นโรคผิวหนังที่ทำให้มีอาการคัน ผิวหนังหยาบกระด้างและเจ็บปวด “เสื้ออย่าเกาฉันช่วยป้องกันไม่ให้คอลลัมเกาและทำให้ผิวหนังเป็นแผล” เฮลีย์อธิบาย
เจ็ดเดือนต่อมาผิวของเฮลีย์ขึ้นผื่นและเธอหยุดเกาไม่ได้ “ตอนนี้หนูเข้าใจแล้วว่าคอลลัมต้องทนกับอะไรบ้าง” เฮลีย์สารภาพกับฉัน “บางทีหนูคงต้องใส่เสื้ออย่าเกาฉันเหมือนกัน!”
สถานการณ์ของเฮลีย์ทำให้ฉันคิดถึง 2 โครินธ์ 1:3-5 ที่เปาโลกล่าวว่าพระเจ้าทรงเป็น “พระเจ้าแห่งความชูใจทุกอย่าง พระองค์ทรงชูใจเราในการทุกข์ยากทั้งสิ้นของเรา เพื่อเราจะสามารถชูใจคนเหล่านั้นที่มีความทุกข์อย่างหนึ่งอย่างใด ได้ด้วยความชูใจซึ่งตัวเราเองได้รับจากพระเจ้า เพราะว่าเรามีส่วนทนทุกข์กับพระคริสต์มากฉันใด ความชูใจของเราเนื่องจากพระคริสต์ก็มากฉันนั้น”
บางครั้งพระเจ้าทรงอนุญาตให้เราก้าวผ่านความยากลำบากเช่น ความเจ็บป่วย การสูญเสียหรือวิกฤตการณ์ พระองค์สอนเราผ่านความทุกข์ยากเพื่อให้เราซาบซึ้งถึงการทนทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่พระคริสต์ทรงแบกรับเพื่อพวกเราบนกางเขน เช่นเดียวกันเมื่อเราพึ่งพาในพระองค์เพื่อรับความชูใจและกำลัง เราจะสามารถชูใจและเสริมกำลังผู้อื่นในยามที่เขาทุกข์ยาก ให้คิดถึงผู้ที่เราจะชูใจได้เพราะว่าพระเจ้าได้ทรงนำเราผ่านความทุกข์ยากเหล่านั้นมาแล้ว
