เป็นเวลา 6 ปีที่แอ็กเนสพยายามทำให้ตัวเองเป็น “ภรรยาผู้รับใช้ที่สมบูรณ์แบบ” ด้วยการทำตามแม่สามีที่เธอชื่นชม (และเป็นภรรยาศิษยาภิบาลด้วย) เธอคิดว่าด้วยบทบาทนี้ทำให้เธอไม่อาจเป็นนักเขียนและนักวาดรูปไปด้วยได้ แต่การเก็บซ่อนความคิดสร้างสรรค์ที่มีทำให้เธอกลายเป็นโรคซึมเศร้าและคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ด้วยความช่วยเหลือของศิษยาภิบาลที่บ้านอยู่ใกล้เคียง เขาพาเธอออกจากความมืดขณะที่อธิษฐานกับเธอ และมอบหมายให้เธอใช้เวลา 2 ชั่วโมงในการเขียนทุกเช้า สิ่งนี้ปลุกเธอให้ตื่นขึ้นสู่การทรงเรียกที่เธอเรียกว่าเป็น “คำสั่งปิดผนึก” ที่พระเจ้ามอบให้กับเธอ เธอเขียนว่า “สำหรับฉัน การเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริง คือ…ทุกกระแสของความคิดสร้างสรรค์ที่พระเจ้ามอบให้ ฉันจะหาทุกช่องทางที่จะแสดงมันออกมา”

ต่อมาเธอได้พูดถึงบทเพลงของดาวิด ที่บรรยายถึงการที่เธอค้นพบการทรงเรียกนั้น “จงปีติยินดีในพระเจ้า และพระองค์จะประทานตามใจปรารถนาของท่าน” (สดด.37:4) เมื่อเธอมอบทางของเธอไว้กับพระเจ้า วางใจให้พระองค์ทรงนำและชี้ทาง (ข้อ 5) พระองค์ได้จัดเตรียมหนทางให้เธอ ไม่เพียงแค่การเขียนและวาดรูปเท่านั้น แต่ในการช่วยผู้อื่นให้สื่อสารแสดงความรู้สึกกับพระองค์ได้ดีขึ้นด้วย

พระเจ้าทรงจัดเตรียม “คำสั่งปิดผนึก” ให้เราแต่ละคน ไม่เพียงแค่ได้รู้ว่าเราเป็นลูกที่รักของพระองค์เท่านั้น แต่เราจะเข้าใจวิธีการพิเศษในการที่เราจะรับใช้พระองค์ผ่านของประทานและสิ่งที่เราชื่นชอบ พระองค์จะทรงนำเราเมื่อเราวางใจและปีติยินดีในพระองค์