“นี่คือฉัน” เป็นเพลงอันทรงพลังที่ตรึงใจเรา ในการแสดงเรื่อง นักแสดงผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นภาพยนตร์เพลงยอดเยี่ยมที่เอามาจากเรื่องราวชีวิตของ พี. ที. บาร์นัม กับคณะละครสัตว์เร่ของเขา ตัวละครที่ต้องทนคำเยาะเย้ยและการข่มเหง เพราะไม่อาจทำตามบรรทัดฐานทางสังคมได้ร้องเพลงที่บรรยายว่าถ้อยคำเป็นดุจลูกกระสุนและมีดที่ทำร้ายและสร้างรอยแผลเป็น

การที่เพลงนี้ได้รับความนิยมชี้ให้เห็นว่ามีคนมากมายที่ต้องทนต่อบาดแผลที่มองไม่เห็นแต่มีอยู่จริงที่เกิดจากคำพูดที่ถูกใช้เป็นอาวุธ

ยากอบเข้าใจอันตรายที่อาจเกิดจากคำพูดซึ่งจะสร้างความเสียหายร้ายแรงยาวนาน ท่านจึงเรียกลิ้นว่า “สิ่งชั่วที่อยู่ไม่สุขและเต็มไปด้วยพิษร้ายถึงตาย” (ยก.3:8) ยากอบใช้คำเปรียบเทียบรุนแรงเพื่อย้ำว่าจำเป็นเร่งด่วนที่ผู้เชื่อจะต้องรับรู้อานุภาพของคำพูด และยังเน้นว่าหากเราใช้ลมปากครั้งหนึ่งสรรเสริญพระเจ้าและครั้งถัดมาทำร้ายคนที่พระเจ้าทรงสร้างตามพระฉายาของพระองค์ การทำเช่นนี้ไม่สอดคล้องกัน (ข้อ 9-10)

เพลง “นี่คือฉัน” ท้าทายความจริงเรื่องการใช้คำพูดทำร้ายผู้อื่น โดยยืนยันว่าทุกคนมีสง่าราศีตามที่พระคัมภีร์ยืนยันไว้ และรับรองว่ามนุษย์แต่ละคนมีศักดิ์ศรีและความงามเป็นเอกลักษณ์ ไม่ใช่เพราะรูปกายภายนอกหรือสิ่งที่เราทำ แต่เป็นเพราะพระเจ้าออกแบบเราอย่างงดงามและเราเป็นผลงานชิ้นเอกของพระองค์ (สดด.139:14) และถ้อยคำที่เราพูดต่อกันและพูดถึงกันและกันมีพลังที่จะสนับสนุนความเป็นจริงที่ยืนยันแล้วนั้น