การสัมผัสเพียงแค่เล็กน้อย ส่งผลอย่างมากต่อโคลิน ขณะที่ทีมเล็กๆ ของเขาเตรียมทำงานการกุศลในภูมิภาคที่รู้จักกันดีว่าเป็นปฏิปักษ์กับผู้เชื่อในพระเยซู เขาเริ่มเครียดมากขึ้น เมื่อโคลินเล่าความกังวลใจให้เพื่อนร่วมทีมฟัง เพื่อนคนนั้นผละจากงาน แตะไหล่ของเขา และแบ่งปันคำพูดเล็กๆ น้อยๆ ที่ให้กำลังใจเขา เมื่อมองย้อนกลับไป โคลินกล่าวว่าสัมผัสเล็กน้อยครั้งนั้นเป็นจุดเปลี่ยน เป็นสิ่งเตือนใจที่ทรงพลังถึงความจริงง่ายๆ ที่ว่าพระเจ้าทรงอยู่กับเขา

ยอห์น ผู้เป็นเพื่อนสนิทและสาวกของพระเยซูถูกเนรเทศไปยังเกาะปัสมอสอันโดดเดี่ยวเพราะประกาศพระกิตติคุณ นั่นเป็นเวลาที่ท่านได้ยิน “พระสุรเสียงดัง…ดุจเสียงแตร” (วว.1:10) ถัดจากเหตุการณ์ที่น่าตกตะลึงนั้น ท่านก็ได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าในนิมิตและยอห์น “ล้มลงแทบพระบาทของพระองค์เหมือนกับคนที่ตายแล้ว” แต่ในชั่วขณะที่น่าตื่นกลัวนั้นท่านได้รับการปลอบประโลมและความกล้า ยอห์นเขียนว่า “พระองค์ทรงแตะตัวข้าพเจ้าด้วยพระหัตถ์เบื้องขวาแล้วตรัสว่า ‘อย่ากลัวเลย เราเป็นเบื้องต้นและเป็นเบื้องปลาย’ ” (ข้อ 17)

พระเจ้าทรงนำเราออกจากที่ที่เรารู้สึกสบาย เพื่อสำแดงสิ่งใหม่แก่เราขยายเราและช่วยให้เราเติบโต และพระองค์ยังได้ประทานความกล้าและการปลอบประโลมเพื่อให้เราผ่านพ้นทุกสถานการณ์ได้ด้วย พระองค์จะไม่ทิ้งเราไว้คนเดียวในการทดลอง ทุกสิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของพระองค์ เราอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์