จอห์น เอฟ เบิร์น เขียนข่าวเหตุการณ์โลกให้หนังสือพิมพ์นิวยอร์คไทมส์มานานถึง 40 ปี ในบทความหนึ่งที่เขาเขียนหลังจากเกษียณในปี 2015 เบิร์นเล่าถึงคำพูดของนักข่าวที่เป็นเพื่อนสนิทซึ่งใกล้จะเสียชีวิตเพราะมะเร็งว่า “อย่าลืมว่าไม่สำคัญว่าคุณจะเดินทางไปไกลแค่ไหน แต่สำคัญที่คุณนำอะไรกลับมา”

สดุดี 37 คือสิ่งที่ดาวิด “นำกลับมา” จากการเป็นคนเลี้ยงแกะ ทหาร และกษัตริย์ พระธรรมสดุดีชี้ความแตกต่างของคนชั่วกับคนชอบธรรม และทำให้ผู้ที่วางใจในพระเจ้ามั่นใจ

“อย่าให้เจ้าเดือดร้อนเพราะเหตุคนที่กระทำชั่ว อย่าอิจฉาคนที่ประพฤติผิดเพราะไม่ช้าเขาจะเหี่ยวไปเหมือนหญ้า” (ข้อ 1-2)

“ถ้าพระเจ้าทรงนำย่างเท้าของมนุษย์คนใดและคนนั้นพอใจในมรรคาของพระองค์แม้เขาล้มเขาจะไม่ถูกเหวี่ยงลงเหยียดยาวเพราะว่าพระหัตถ์พระเจ้าพยุงเขาไว้” (ข้อ 23-24)

“ข้าพเจ้าเคยหนุ่มและเดี๋ยวนี้แก่แล้ว แต่ข้าพเจ้ายังไม่เคยเห็นคนชอบธรรมถูกทอดทิ้งหรือลูกหลานของเขาขอทาน” (ข้อ 25)

พระเจ้าทรงสอนอะไรจากประสบการณ์ในชีวิตของเรา เราได้สัมผัสกับความสัตย์ซื่อและความรักของพระองค์อย่างไร ความรักของพระเจ้าเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราอย่างไร

เราเดินทางชีวิตได้ไกลเท่าไรไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเรานำอะไรกลับมา