เมื่อสามีของเพื่อนสนิทเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวาย เราโศกเศร้ากับเธอ เธอเคยเป็นผู้ให้คำปรึกษาและปลอบโยนผู้อื่นมากมาย หลังจากแต่งงานมา 40 ปี ตอนนี้เธอต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่ไม่อยากพบเจอ คือการกลับมาบ้านที่ว่างเปล่าในแต่ละวัน
ท่ามกลางความโศกเศร้า เพื่อนของผมพึ่งพิงพระองค์ผู้ทรง “อยู่ใกล้ผู้ที่จิตใจฟกช้ำ” ขณะที่พระเจ้าทรงอยู่เคียงข้างเธอในช่วงเวลาที่เจ็บปวด เธอบอกเราว่าเธอจะเลือกที่จะ “เป็นม่ายอย่างภาคภูมิ” เพราะเธอรู้สึกว่าพระเจ้าทรงอยากให้เธอเป็นเช่นนั้น
ความโศกเศร้าของแต่ละคนไม่เหมือนกัน คนอื่นอาจแสดงความเสียใจต่างจากเธอ สิ่งที่เธอตอบสนองไม่ได้ทำให้ความเศร้าหรือความว้าเหว่ลดน้อยลง แต่ได้เตือนใจเราว่า แม้ในความทุกข์ที่สุดของเรา เราวางใจพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดและทรงรักได้
พระบิดาบนสวรรค์ทรงทนทุกข์กับการแยกจากเช่นกัน ขณะที่พระเยซูทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน ทรงร้องว่า “พระเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของข้าพระองค์ ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย” (มัทธิว 27:46) แต่พระองค์ก็ทรงรับความเจ็บปวดและกางเขนเพื่อความบาปของเราด้วยความรัก!
พระองค์ทรงเข้าใจ และเพราะ “พระเจ้าทรงอยู่ใกล้ผู้ที่จิตใจฟกช้ำ ”(สดุดี 34:18) เราจึงได้รับการปลอบโยน พระองค์ทรงอยู่ใกล้
