บ้านของผมตั้งอยู่ริมลำธารในหุบเขาใต้เงาภูเขาใหญ่ เมื่อหิมะละลายในฤดูใบไม้ผลิ และหลังฝนตกหนัก ลำธารนี้จะขยายใหญ่ขึ้น และไหลแรงเหมือนกับแม่น้ำ จนอาจทำให้คนจมน้ำ วันหนึ่งผมเดินตามลำธารนี้ไปจนถึงต้นน้ำ ซึ่งเป็นทุ่งหิมะบนยอดเขา จากที่นั่นหิมะที่ละลายเริ่มต้นการเดินทางอันยาวไกลลงจากภูเขา รวมตัวกับธารน้ำสายอื่นๆ จนกลายเป็นลำธารใต้บ้านของผม

ผมคิดถึงการอธิษฐานที่ผมมักจะหลงไปผิดทาง ผมเริ่มที่ปลายน้ำ คือ คิดถึงแต่ความกังวลและนำมาเข้าเฝ้าพระเจ้า ผมทูลพระเจ้าราวกับว่าพระองค์ไม่ทรงทราบมาก่อน ผมวิงวอน หวังราวกับว่าจะเปลี่ยนพระทัย และเอาชนะน้ำพระทัยของพระองค์ แท้จริงแล้ว ผมควรเริ่มที่ต้นน้ำอันเป็นแหล่งที่น้ำไหลมา

เมื่อชีวิตเปลี่ยนทิศทาง เราจึงตระหนักว่าพระเจ้าทรงห่วงใยสิ่งที่เรากังวลมากยิ่งกว่าเรา ไม่ว่าจะเป็นคนที่รักป่วยเป็นมะเร็ง ครอบครัวแตกแยก วัยรุ่นดื้อดึง พระบิดาทรงรู้ถึงความต้องการของเรา (มัทธิว 6:8)

พระคุณเป็นดังสายน้ำที่ไหลลงสู่ที่ต่ำ สายธารแห่งพระเมตตาหลั่งไหลมา ให้เราเริ่มต้นที่พระเจ้า และถามว่าเราจะมีส่วนอย่างไรในราชกิจของพระองค์บนโลก เมื่อเราเริ่มอธิษฐานเช่นนี้ มุมมองของเราจะเปลี่ยน เมื่อมองธรรมชาติ เราจะเห็นฝีพระหัตถ์ขององค์จอมศิลปิน เมื่อมองที่มนุษย์เราจะเห็นปลายทางนิรันดร์ของบุคคลซึ่งสร้างตามพระฉายาของพระเจ้า เราจึงตอบสนองในทันทีด้วยการขอบพระคุณและสรรเสริญ