ในอัตชีวประวัติ คอร์รี่ เท็น บูม เขียนเล่าถึงช่วงเวลาอันน่ากลัวที่เธอกับเบทซี่พี่สาวอยู่ในค่ายกักกันของนาซีในต้นทศวรรษที่ 1940 ครั้งหนึ่งพวกเธอถูกบังคับให้ถอดเสื้อผ้าระหว่างการตรวจค้น คอร์รี่อยู่ในแถว รู้สึกสกปรกและถูกทอดทิ้ง แล้วเธอก็นึกได้ว่าพระเยซูทรงถูกตรึงร่างเปลือยเปล่า เธอรู้สึกอัศจรรย์ใจและเทิดทูนพระเจ้า เธอกระซิบพี่สาวว่า “เบทซี่พวกเขาก็เอาฉลองพระองค์ไปด้วย” เบทซี่พูดว่า “โอ คอร์รี่…พี่ยังไม่เคยขอบคุณพระองค์เลย”

เราอาจจะอยู่อย่างเฉยเมยในโลกที่เต็มด้วยปัญหา การต่อสู้ดิ้นรนและความทุกข์ ในวันหนึ่งเราอาจหาเหตุบ่นได้มากมาย แต่สดุดี 100 หนุนใจผู้เชื่อให้ชื่นชมยินดีและขอบพระคุณเพราะ “คือพระองค์เองที่ทรงสร้างเราทั้งหลายและเราก็เป็นของพระองค์ เราเป็นประชากรของพระองค์ เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์” (สดุดี 100:3) เมื่อเรารู้ว่าเราเป็นใคร เราก็ขอบพระคุณพระองค์ได้ เพราะแม้ในยามที่แย่ที่สุด เราก็ระลึกถึงความรักและการเสียสละของพระคริสต์เพื่อเราได้

อย่าให้ความโหดร้ายในโลกพรากจิตใจที่ขอบพระคุณไป คุณคือลูกพระเจ้า ผู้ทรงสำแดงความดีและพระเมตตาแก่คุณผ่านพระราชกิจแห่งกางเขน