โรงเรียนมัธยมของผม บังคับให้เรียนภาษาละตินถึงสี่ปี ตอนนี้ผมเห็นคุณค่าของการฝึกฝน แต่ตอนนั้นหนักหนาสาหัสมาก ครูของเราสั่งให้ท่องจำและทำซ้ำ ท่านบอกเราวันละหลายครั้งว่า “Repetitio est mater studiorum” แปลว่า “การทำซ้ำคือมารดาของการเรียนรู้” แต่เราบ่นว่า “Repetitio est absurdum” หรือ “การทำซ้ำช่างไร้สาระ”

ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า ชีวิตเรามีเพียงเท่านี้คือ ทำสิ่งจำเจ น่าเบื่อ ไร้ชีวิตชีวาซ้ำแล้วซ้ำอีก ซอเรน เคียเคอการ์ด นักปรัชญาชาวเดนมาร์คกล่าวว่า “การทำซ้ำเป็นเรื่องธรรมดาและสำคัญไม่ต่างกับขนมปัง” และ “ขนมปังนี้เองที่ทำให้เราอิ่มด้วยพระพร”

เราต้องทำหน้าที่ของเรา แม้ว่าจะน่าเบื่อ ต่ำต้อยหรือเล็กน้อย แล้วขอให้พระเจ้าอวยพรและใช้ตามพระประสงค์ของพระองค์ เมื่อนั้น เรื่องจำเจในชีวิตก็จะกลายเป็นงานของพระเจ้าที่ส่งผลนิรันดร์

กวีเจอราด แมนลี ฮอพกินส์กล่าวไว้ว่า “การยกมือขึ้นอธิษฐานเป็นการถวายเกียรติแด่พระเจ้า แต่ชายที่ถือคราด หรือหญิงที่ถือกระโถนก็ถวายเกียรติพระเจ้าเช่นกัน พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่มากจนเราถวายเกียรติแด่พระองค์ด้วยสิ่งใดก็ได้ ถ้าเรามีเจตนาเช่นนั้น”

ถ้าสิ่งที่เราทำ ทำเพื่อพระคริสต์ เราจะประหลาดใจที่เราชื่นชมยินดีและพบความหมายแม้ในงานที่ธรรมดาที่สุด