ในพระธรรมมาระโก เป็นเรื่องราวของพายุใหญ่ เหล่าสาวกอยู่บนเรือซึ่งกำลังข้ามทะเลสาบกาลิลีกับพระเยซู เมื่อ “พายุใหญ่ได้บังเกิดขึ้น”สาวกซึ่งบางคนเป็นชาวประมงผู้ช่ำชอง พากันกลัวตาย (มาระโก 4:37-38) พระเจ้าไม่ทรงสนพระทัยหรือ พระเยซูทรงเลือกพวกเขาและให้อยู่ใกล้ชิดกับพระองค์มิใช่หรือ พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังพระเยซูผู้ตรัสแก่เขาว่า “ข้ามไปฝั่งฟากข้างโน้นเถิด” หรือ (มาระโก 4:35) เหตุใดตอนนั้นพวกเขาจึงเผชิญกับสถานการณ์คับขัน

ไม่มีใครหนีพายุแห่งชีวิตพ้น เช่นเดียวกับสาวกซึ่งเริ่มแรกหวาดกลัวพายุ แต่ภายหลังพวกเขากลับยำเกรงพระคริสต์มากขึ้น ดังนั้นพายุที่เราเผชิญสามารถนำให้เรารู้จักกับพระเจ้าลึกซึ้งยิ่งขึ้น “ท่านนี้เป็นผู้ใดหนอ” เหล่าสาวกครุ่นคิด “จนชั้นลมและทะเลก็เชื่อฟังท่าน” (มาระโก 4:41) เมื่อเจอการทดลอง เราได้รู้ว่าไม่มีพายุลูกใดใหญ่พอที่จะขัดขวางไม่ให้พระประสงค์ของพระเจ้าสำเร็จ (มาระโก 5:1)

ขณะที่เราอาจยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดพระเจ้าทรงอนุญาตให้ความทุกข์ยากเกิดขึ้นในชีวิตของเรา แต่เราขอบพระคุณพระองค์ที่ความทุกข์ยากนั้นทำให้เรารู้ว่าพระองค์คือผู้ใด เรามีชีวิตอยู่เพื่อรับใช้พระองค์ เพราะพระองค์ทรงสงวนชีวิตของเราไว้