ผมรู้สึกประทับใจที่ได้เห็นความเมตตาสงสารของเด็กวัยรุ่น 4 คน ที่มีต่อชายไร้บ้านวัย 20 กว่าๆ ขณะที่เรานั่งอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่งในเมืองอลาสก้า วัยรุ่นกลุ่มนี้ตั้งใจฟังชายไร้บ้านพูดถึงสิ่งที่เขาเชื่อ และพวกเขาพยายามประกาศพระกิตติคุณกับชายคนนี้อย่างนุ่มนวล อธิบายถึงความหวังที่เขาจะได้รับในพระเยซูคริสต์ด้วยความอ่อนโยน แต่น่าเสียใจที่ชายคนดังกล่าวปฏิเสธข่าวประเสริฐนั้น

ขณะที่เรากำลังจะออกจากร้าน หญิงสาววัยรุ่นในกลุ่มที่ชื่อเกรซ ร้องไห้ออกมา เพราะไม่อยากเห็นชายคนนั้นตายไปโดยที่ยังไม่รู้จักพระเยซู จิตใจของเธอเป็นทุกข์กับชายหนุ่มที่ปฏิเสธพระกิตติคุณในขณะนั้น

น้ำตาของเด็กวัยรุ่นคนนี้ทำให้ผมคิดถึงเปาโลที่รับใช้พระเจ้าอย่างถ่อมใจ และทุกข์ใจอย่างหนักเพราะอยากให้เพื่อนร่วมชาติมาเชื่อพระเยซู (โรม 9:1-5) ความเมตตาและห่วงใยของเปาโลคงทำให้ท่านเองถึงกับหลั่งน้ำตาในหลายๆ โอกาส

ถ้าเราห่วงใยคนที่ยังไม่เชื่อพระเจ้า เราจะหาทางที่จะประกาศกับเขาจนได้ ดังนั้น ให้เรานำข่าวดีไปบอกกับคนเหล่านั้นที่ยังไม่รู้จักกับองค์พระผู้ช่วยให้รอด ด้วยความมั่นใจในสิ่งที่เราเชื่อ และด้วยน้ำตาแห่งความเมตตา