ในหนังสือเรื่องสมองที่ซ่อนอยู่ (The Hidden Brain) นักเขียนเรื่องวิทยาศาสตร์ชานคาร์ เวแดนตัม เล่าถึงวันที่เขาไปว่ายน้ำเล่น น้ำนิ่งใสสะอาด เขารู้สึกภูมิใจว่าตัวเองเก่งที่สามารถว่ายได้ไกลอย่างง่ายดาย เขาตัดสินใจว่ายออกนอกอ่าวสู่ทะเลใหญ่ แต่เมื่อพยายามว่ายกลับ เขากลับไปไม่ถึงไหน เขาถูกกระแสน้ำหลอก ที่เขาว่ายน้ำได้สบายๆ ไม่ใช่เพราะกำลังของตัวเอง แต่เป็นเพราะกระแสน้ำ

ในความสัมพันธ์กับพระเจ้า เราก็อาจ “ว่ายตามน้ำ” คือ เราคิดว่าเรามีกำลังมากกว่าที่เราเป็น เมื่อชีวิตสบาย เรามักคิดว่าเป็นเพราะกำลังของเรา เราเริ่มหยิ่งและมั่นใจ แต่เมื่อมีปัญหา เราถึงรู้ว่าเราอ่อนแอและไร้กำลัง

สิ่งนี้เกิดขึ้นกับชาวอิสราเอล พระเจ้าทรงอวยพรพวกเขาด้วยชัยชนะทางทหารสันติภาพและความเจริญรุ่งเรือง แต่พวกเขากลับคิดว่าเขาได้สิ่งเหล่านั้นมาด้วยตัวเอง จึงหยิ่งผยองและไม่พึ่งพระเจ้า (เฉลยธรรมบัญญัติ 8:11-12) พวกเขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีพระเจ้าอีก จึงทำตามใจตนเองจนเมื่อศัตรูมาโจมตีจึงรู้ตัวว่าพวกเขาอ่อนแอเพียงไรเมื่อขาดการช่วยเหลือของพระเจ้า

เมื่อชีวิตสุขสบาย เราก็ต้องระวังการหลอกตัวเอง ความหยิ่งจะพาเราไปในที่ที่เราไม่อยากไป แต่ความถ่อมใจจะทำให้เราอยู่ที่ที่ควรอยู่ นั่นคือการสำนึกในพระคุณพระเจ้าและพึ่งพาพระกำลังของพระองค์