เพื่อนที่มีปัญหาเรื่องความเหงาเขียนข้อความลงในเฟสบุ๊คของเธอว่า “ฉันไม่ได้เหงาเพราะไม่มีเพื่อน ฉันมีเพื่อนมากมาย ฉันรู้ว่ามีคนที่จะกอดและปลอบใจฉัน พูดคุย ดูแลและคิดถึงฉัน แต่พวกเขาไม่สามารถอยู่กับฉันได้ตลอดเวลา ตลอดไป”

พระเยซูทรงเข้าใจความเหงานี้ ฉันนึกภาพออกว่าในระหว่างพระราชกิจในโลก พระองค์ทอดพระเนตรเห็นความเหงาในแววตาของคนโรคเรื้อนและได้ยินในน้ำเสียงของคนตาบอด แต่เหนือสิ่งอื่นใด พระองค์เคยรู้สึกด้วยพระองค์เองเมื่อสหายสนิททอดทิ้งพระองค์ (มาระโก 14:50)

แต่ขณะที่พระองค์ทำนายว่าจะถูกเหล่าสาวกทอดทิ้ง พระองค์ก็ยังแสดงความมั่นใจไม่คลอนแคลนว่าพระบิดาทรงสถิตอยู่ด้วย ทรงบอกกับเหล่าสาวกว่า “(ท่าน) จะทิ้งเราไว้แต่ผู้เดียว แต่เราหาได้อยู่ผู้เดียวไม่ เพราะพระบิดาทรงสถิตอยู่กับเรา” (ยอห์น 16:32) ไม่นานหลังจากตรัสถ้อยคำเหล่านี้ พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อเรา คุณและฉันจึงกลับมามีความสัมพันธ์กับพระเจ้าและเป็นสมาชิกในครอบครัวของพระองค์ได้

เราที่เป็นมนุษย์ย่อมมีช่วงเวลาที่รู้สึกเหงา แต่พระเยซูทรงช่วยให้เราเข้าใจว่า พระบิดาทรงสถิตกับเราเสมอ พระเจ้าทรงอยู่ทุกหนทุกแห่งและทรงเป็นนิรันดร์ มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่จะอยู่กับเราได้ตลอดเวลาและตลอดไป