“ฉันโทรศัพท์หาเพื่อนเก่าเมื่อแม่ของเขาเสียชีวิต ท่านเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของฉัน ท่านทั้งสองจากไปแล้ว บทสนทนาของเรามีหลายอารมณ์ มีทั้งน้ำตาของความเศร้าที่แม่จากไป และน้ำตาจากการหัวเราะเมื่อเราคิดถึงท่านที่เป็นคนสนุกสนานและห่วงใยผู้อื่น

พวกเราเคยมีประสบการณ์หัวเราะสลับร้องไห้ การที่เราแสดงอารมณ์โศกเศร้าและยินดีออกมาได้แบบนี้เป็นของขวัญอันอัศจรรย์

เพราะเราถูกสร้างตามพระฉายของพระเจ้า (ปฐก.1:26) และอารมณ์ขันก็เป็นส่วนสำคัญของทุกสังคม ฉันจึงจินตนาการว่าพระเยซูทรงมีอารมณ์ขัน แต่พระองค์ทรงรู้จักความโศกเศร้าเสียใจด้วย เมื่อลาซารัสสหายของพระองค์เสียชีวิต พระเยซูทรงเห็นมารีย์ร้องไห้ และ “พระองค์ก็ทรงสะเทือนพระทัยและทรงเป็นทุกข์” และพระองค์ก็ทรงกันแสงเช่นกัน (ยน.11:33-35)

การแสดงออกทางอารมณ์ด้วยน้ำตาคือของขวัญ และพระเจ้าทรงบันทึกน้ำตาทุกหยดของเราไว้ สดุดี 56:8 บอกว่า “พระองค์ทรงนับการระหกระเหินของข้าพระองค์ ทรงเก็บน้ำตาของข้าพระองค์ใส่ขวดของพระองค์ไว้ น้ำตานั้นไม่อยู่ในบัญชีของพระองค์หรือ” แต่พระเจ้าทรงสัญญากับเราว่าวันหนึ่ง (วว.7:17) พระองค์ “จะทรงเช็ดน้ำตาทุกหยด”