ตอนที่ลูกๆ ยังเล็กและอยู่ด้วยกันกับเรา ธรรมเนียมวันคริสตมาสที่เรียบง่าย แต่มีความหมายที่สุดสำหรับพวกเราคือ การมาอยู่ล้อมรอบต้นคริสตมาส ที่เรานำเอาของขวัญที่มอบให้กันและกันมาวางไว้ เราจะอ่านเรื่องราววันคริสตมาสด้วยกัน เพื่อเตือนใจเราว่าที่เราให้ของขวัญ ไม่ใช่เพราะนักปราชญ์ได้นำของขวัญมาถวายแด่พระกุมาร แต่ของขวัญที่เรามอบให้แก่กันด้วยความรัก เป็นการทำตามแบบอย่างที่พระเจ้าประทานของขวัญด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ให้แก่เรา

ในขณะที่เราเล่าเรื่องราวของทูตสวรรค์ คนเลี้ยงแกะ และรางหญ้าอันคุ้นเคย เราหวังใจว่าความยิ่งใหญ่ของสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำเพื่อเราในวันคริสตมาสแรกนั้น จะโดดเด่นยิ่งกว่าการที่เราพยายามแสดงความรักต่อกันและกัน

ไม่มีของขวัญใดเทียบได้กับองค์พระบุตรอันเป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานให้แก่เรา ความจริงนี้ปรากฏอยู่ในจดหมายของเปาโล ที่เขียนถึงชาวโครินธ์ว่า “จงขอบพระคุณพระเจ้า เพราะของประทานซึ่งพระองค์ทรงประทานนั้นที่เหลือจะพรรณนาได้” (2 โครินธ์ 9:15)

พระเจ้าทรงเต็มพระทัยส่งพระบุตรของพระองค์มาช่วยชีวิตเรา เป็นของขวัญที่ไม่มีคำพูดใดอธิบายได้ นี่คือของขวัญที่เราเฉลิมฉลองในวันคริสตมาสเพราะสิ่งสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือ พระคริสต์