ก่อนที่จะเกิดสงครามกลางเมืองในอเมริกา (1861-1865) ทาสที่หลบหนีจะได้รับอิสรภาพโดยเดินไปตามทาง “รถไฟใต้ดิน” ซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกเส้นทางลับจากทางใต้ ไปสู่ทางเหนือ และผู้ให้ที่พักพิงที่จะคอยช่วยพวกเขาไปตลอดเส้นทาง บรรดาทาสต้องเดินทางในยามค่ำคืนไกลหลายกิโลเมตร โดยพยายามอยู่ในเส้นทางด้วยการติดตาม “กลุ่มดาวน้ำเต้า” อันเป็นรหัสที่ใช้เรียกกลุ่มดาวซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อ “ดาวหมีใหญ่” ซึ่งจะชี้ไปยังดาวเหนือ บางคนเชื่อว่าบรรดาทาสที่หลบหนีได้ใส่รหัสลับบอกทิศทางไว้ในเนื้อเพลง “ติดตามดาวน้ำเต้า” เพื่อช่วยให้พวกเขาไม่หลงทาง

ทั้งผู้ให้ที่พักพิง และ “กลุ่มดาวน้ำเต้า” ได้ทำหน้าที่เป็นแสงนำทางที่นำบรรดาทาสไปสู่อิสรภาพ อัครทูตเปาโลกล่าวว่า ผู้เชื่อนั้นต้องส่องแสงเหมือนกับเป็น “ดวงสว่างต่างๆ ในโลก” เพื่อนำทางให้กับผู้ที่แสวงหาความจริงของพระเจ้า การทรงไถ่ และการปลดปล่อยฝ่ายวิญญาณ (ฟป.2:15)

เราอาศัยอยู่ในโลกที่มืดมิด ซึ่งปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะได้เห็นแสงสว่างของพระเยซูคริสต์ เราได้รับการทรงเรียกให้ฉายแสงแห่งความจริงของพระเจ้า เพื่อนำทางผู้อื่นไปยังองค์พระผู้ไถ่ ผู้ทรงเป็นทางแห่งเสรีภาพและชีวิต เราชี้ทางไปยังพระเยซู ผู้ทรงเป็นทางนั้น เป็นความจริง และเป็นชีวิต (ยน.14:6)