ในพิธีมหาสนิทที่ผมและภรรยาเข้าร่วมครั้งหนึ่งสมาชิกในที่ประชุมจะออกไปข้างหน้าเพื่อรับขนมปัง และน้ำองุ่นจากศิษยาภิบาลหรือผู้ปกครอง ซึ่งบอกเราแต่ละคนเป็นการส่วนตัวว่าพระเยซูทรงเสียสละเพื่อเรา เป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจสำหรับพิธีนี้ที่บางครั้งเราทำกันจนเป็นกิจวัตร เมื่อเรากลับมาที่นั่ง ผมมองดูคนอื่นค่อยๆเดินไปอย่างเงียบๆ น่าประหลาดใจที่หลายคนมีน้ำตาคลอเบ้า นั่นเป็นน้ำตาแห่งการขอบพระคุณ สำหรับผมและสำหรับบางคน ที่ผมได้พูดคุยด้วยภายหลัง

ทั้งน้ำตาแห่งการขอบพระคุณ และพิธีมหาสนิทล้วนเกิดขึ้นจากเหตุผลเดียวกัน หลังจากที่เปาโลอธิบายความหมายของพิธีนี้แก่คริสตจักรเมืองโครินธ์แล้ว ท่านได้กล่าวถ้อยคำที่เติมด้วยพลังว่า “เพราะว่าเมื่อท่านทั้งหลายกินขนมปังนี้และดื่มจากถ้วยนี้เวลาใดท่านก็ประกาศการวายพระชนม์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจนกว่าพระองค์จะเสด็จมา” (1คร.11:26) ด้วยองค์ประกอบทุกอย่างของพิธีมหาสนิทชี้ไป ที่กางเขนและการเสียสละของพระคริสต์เพื่อเรา พิธีนี้จึงเป็นมากกว่าพิธีกรรม เพราะเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับพระคริสต์ ความรักของพระองค์ การเสียสละของพระองค์ ไม้กางเขนที่พระองค์ทรงรับไว้คือเพื่อเรา

ถ้อยคำไม่เพียงพอที่จะสื่อถึงคุณค่าอันแสนพิเศษของพระคริสต์! บางครั้งน้ำตาแห่งการขอบพระคุณก็สื่อถึงสิ่งที่ถ้อยคำไม่อาจถ่ายทอดได้ทั้งหมด