ฉันชอบธรรมชาติและชอบสรรเสริญพระเจ้าผู้สร้างสรรพสิ่ง แต่บางครั้งฉันก็รู้สึกผิดที่ชื่นชมมันมากเกินไป แล้วฉันก็นึกได้ว่าพระเยซูทรงใช้ธรรมชาติเป็นสื่อในการสอน พระองค์ทรงตรัสถึงดอกไม้เพื่อหนุนใจไม่ให้วิตกกังวล ว่า “จงพิจารณาดอกไม้ที่ทุ่งนา” จากนั้นทรงย้ำว่าแม้ดอกไม้จะไม่ทำงาน แต่พระเจ้ายังทรงตกแต่งมันอย่างสวยงาม บทสรุปของพระองค์ก็คือ ถ้าพระเจ้าทรงตกแต่งสิ่งที่คงอยู่ชั่วคราวให้มีสง่าราศีได้ถึงเพียงนี้ พระองค์ย่อมจะทรงตกแต่งเรามากยิ่งกว่านั้น (มัทธิว 6:28-34)

พระคัมภีร์ตอนอื่นก็บ่งชี้ว่าพระเจ้าทรงบอกเราถึงพระองค์เองผ่านสรรพสิ่งที่สร้าง

ดาวิดเขียนว่า “ฟ้าสวรรค์ประกาศพระสิริของพระเจ้า และภาคพื้นฟ้าสำแดงพระหัตถกิจของพระองค์ วันส่งถ้อยคำให้แก่วันและคืนแจ้งความรู้ให้แก่คืน” (สดุดี 19:1-2)

ให้แก่คืน” (สดุดี 19:1-2) “ฟ้าสวรรค์ประกาศความชอบธรรมของพระองค์ เพราะพระเจ้านั่นแหละทรงเป็นผู้พิพากษา” อาสาฟกล่าว (สดุดี 50:6)

เปาโลกล่าวว่า “ตั้งแต่เริ่มสร้างโลกมาแล้ว สภาพที่ไม่ปรากฏของพระเจ้านั้น คือฤทธานุภาพอันถาวรและเทวสภาพของพระองค์ก็ได้ปรากฏชัดในสรรพสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้าง ฉะนั้นเขาทั้งหลายจึงไม่มีข้อแก้ตัวเลย” (โรม 1:20)

พระเจ้าทรงรักเราและต้องการที่จะรู้จักเรามากจนถึงกับวางพยานหลักฐานที่บ่งชี้ถึงพระองค์ไว้ทุกที่ที่เรามองเห็นได้ – JAL