หลังจากแต่งงานกันมานาน 12 ปี ผมและภรรยาก็เริ่มรู้สึกท้อใจกับความหวังที่ขึ้นๆลงๆ เพราะความพยายามที่จะมีบุตร เพื่อนคนหนึ่งของเราพยายามที่จะ “อธิบาย” ความคิดของพระเจ้า โดยบอกว่า “บางทีพระเจ้าอาจจะรู้ก็ได้ว่านายคงเป็นพ่อที่แย่” เขารู้ดีว่าแม่ผมมีปัญหาทางด้านอารมณ์ขนาดไหน

และแล้วในวันคริสตมาสปี 1988 เราก็ได้รับข่าวดีว่าเรากำลังจะได้ลูกคนแรก! แต่ผมก็อดรู้สึกกลัวไม่ได้ว่าจะล้มเหลวอีก

ในเดือนสิงหาคมปีถัดมา แคทเธอรีนก็เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวเราขณะที่หมอและพยาบาลกำลังดูแลภรรยาของผม แคทเธอรีนร้องไห้อยู่ในตู้อบ ผมยื่นมือไปปลอบลูกและลูกก็ใช้นิ้วเล็กๆของเธอจับนิ้วของผม วินาทีนั้นเอง พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้สัมผัสและยืนยันกับผมถึงสิ่งที่ผมเคยสงสัยเมื่อไม่นานมานี้ว่า ผมจะแสดงความรักกับทารกน้อยคนนี้ได้หรือ

หญิงม่ายชาวศาเรฟัทก็มีความสงสัยเช่นเดียวกัน บุตรชายของเธอป่วยหนักและกำลังจะตาย ท่ามกลางความรู้สึกสิ้นหวัง เธอร้องทูลว่า “ท่านได้มาหาฉันเพื่อฟื้นให้ทรงระลึกถึงความผิดของฉัน และกระทำให้บุตรของฉันตาย” (1 พกษ.17:18) แต่พระเจ้าทรงมีแผนการอย่างอื่น!

เราปรนนิบัติพระเจ้าผู้ทรงมีฤทธิ์อำนาจยิ่งใหญ่กว่าสิ่งที่เราต่อสู้อยู่ และทรงปรารถนาที่จะยกโทษ ประทานความรัก และประสานรอยร้าวระหว่างเรากับพระองค์ พระเจ้าประทับอยู่ ณ ที่นั่นเมื่อเราเกิดความกลัว