บางครั้งการได้อ่านหนังสือผู้วินิจฉัยซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องราวของสงครามและบรรดานักรบที่เก่งกล้า ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังอ่านการ์ตูนซูเปอร์ฮีโร่ เรามีทั้งเรื่องราวของ เดโบราห์ บารัค กิเดโอน และแซมสัน แต่ในบรรดาผู้วินิจฉัย (หรือผู้ปลดปล่อย) ก็มีเรื่องราวของโอทนีเอลด้วย

เรื่องราวชีวิตของเขานั้นสั้นและตรงไปตรงมา (วนฉ.3:7-11) ไม่มีเรื่องตื่นเต้น ไม่มีการแสดงความกล้าหาญ แต่เราเห็นสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำผ่านชีวิตของโอทนีเอล “พระเจ้าทรงให้เกิดผู้ช่วย” (วนฉ.3:9) “พระวิญญาณของพระเจ้าสถิตกับโอทนีเอล” (วนฉ.3:10) และ “พระเจ้าทรงมอบคูชันริชาธาอิม กษัตริย์เมืองเมโสโปเตเมียไว้ในมือของท่าน” (วนฉ.3:10)

เรื่องราวของโอทนีเอลช่วยให้เราจดจ่อที่สิ่งสำคัญที่สุด นั่นคือกิจการของพระเจ้า เรื่องเล่าที่น่าสนใจและผู้คนที่น่าทึ่งอาจบดบังพระเจ้าไปกลายเป็นเราจดจ่ออยู่กับเรื่องตื่นเต้นจนมองไม่เห็นสิ่งที่พระเจ้ากำลังกระทำ

ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันอยากเป็นคนที่มีความสามารถติดตัวมากกว่านี้เพื่อฉันจะนำคนมาถึงพระคริสต์ได้มากขึ้น แต่ฉันกำลังให้ความสำคัญผิดที่ พระเจ้ามักใช้คนธรรมดา ทำสิ่งที่ไม่ธรรมดา แสงของพระองค์ที่ส่องผ่านชีวิตของเราต่างหาก ที่ทำให้พระเจ้าได้รับเกียรติและนำคนมาถึพระองค์ (มธ.5:16)

เมื่อผู้คนมองดูชีวิตของเรา เขาต้องเห็นพระเจ้า ไม่ใช่ตัวเรา