แฟนนี ครอสบี้ สูญเสียการมองเห็นขณะเป็นทารก แต่น่าทึ่งเหลือเกินที่เธอได้กลายมาเป็นผู้ประพันธ์เนื้อร้องบทเพลงนมัสการที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่ง ในช่วงชีวิตที่ยืนยาว เธอได้เขียนเพลงนมัสการกว่า 9,000 เพลง ในบรรดาเพลงเหล่านั้นมีเพลงที่ได้รับความนิยมยาวนานเช่น “ทรงสัญญาให้พรแก่ข้า” และ “สรรเสริญแด่พระเจ้า”

มีบางคนรู้สึกสงสารแฟนนี มีนักเทศน์เจตนาดีคนหนึ่งพูดกับเธอว่า “น่าเสียดายจริงๆ ที่พระเจ้าไม่ได้ประทานการมองเห็นให้กับคุณ ทั้งที่พระองค์ได้ทรงเทพระพรอื่นให้คุณอย่างมากมาย” คำตอบของแฟนนีฟังดูไม่น่าเชื่อ “คุณรู้ไหมว่าถ้าฉันสามารถขอพรได้หนึ่งอย่างตอนที่ฉันเกิด ฉันจะขอให้ฉันเกิดมาตาบอด…เพราะว่าเมื่อฉันได้ไปสวรรค์ ใบหน้าแรกที่จะทำให้ฉันยินดีที่สุดที่ได้มองเห็นคือพระพักตร์ของพระผู้ช่วยให้รอดของฉัน”

แฟนนีมองชีวิตด้วยสายตาที่เป็นนิรันดร์ ปัญหาของเราจะดูเปลี่ยนไปหากมองในมุมมองแห่งนิรันดร์กาล “เพราะว่าการทุกข์ยากเล็กๆน้อยๆของเราซึ่งเรารับอยู่ประเดี๋ยวเดียวนั้นจะทำให้เรามีศักดิ์ศรีถาวรมากหาที่เปรียบมิได้เพราะว่าเราไม่ได้เห็นแก่สิ่งของที่เรามองเห็นอยู่แต่เห็นแก่สิ่งของที่มองไม่เห็นเพราะว่าสิ่งของซึ่งมองเห็นอยู่นั้นเป็นของไม่ยั่งยืนแต่สิ่งซึ่งมองไม่เห็นนั้นก็ถาวรนิรันดร์” (2 โครินธ์ 4:17-18)

ความทุกข์ยากทุกอย่างของเราหมดความสำคัญลงทันที เมื่อเราคิดถึงวันอันรุ่งโรจน์ที่จะได้พบพระเยซู! – HDF