เมื่อเรือสําราญจอดเทียบท่า ผู้โดยสารรีบลงจากเรือเพราะ 2-3 วันที่ผ่านมามีการระบาดของเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง และมีคนล้มป่วยหลายร้อยคนบนเรือ ผู้โดยสารคนหนึ่งกล่าวในการสัมภาษณ์ระหว่างลงจากเรือว่า “ผมไม่อยากบ่นมาก เพราะผมก็รู้ว่าทุกคนลงเรือลําเดียวกัน” การเล่นคําโดยไม่ตั้งใจของเขา ทําให้นักข่าวยิ้มได้

ในมัทธิว 8 เราได้อ่านเรื่องการเดินทางโดยเรือ (ข้อ 23-27) พระเยซูเสด็จลงเรือและเหล่าสาวกก็ไปด้วย (ข้อ 23) จากนั้นก็เกิดพายุรุนแรง และสาวกของพระเยซูกลัวตาย จึงปลุกพระเยซูที่บรรทมอยู่ คิดว่าพระองค์ไม่ทรงทราบเรื่องวิกฤตที่กําลังเกิดขึ้น

แม้พระเยซูจะทรงลงเรือลําเดียวกับเหล่าสาวก แต่พระองค์ไม่กังวลกับสภาพอากาศ เพราะทรงเป็นพระผู้สร้างผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ พระองค์ไม่กลัวพายุ “พระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและทะเล คลื่นลมก็สงบเงียบทั่วไป” (ข้อ 26)

แต่เราไม่ได้มีฤทธิ์อํานาจและเราก็ตื่นกลัว แล้วเราจะทําอย่างไรเมื่อพายุแห่งชีวิตถาโถมรอบตัวเรา ซึ่งไม่ว่าจะผ่านไปโดยเร็วหรือพัดอยู่นาน แต่เราก็มั่นใจได้ว่า เราอยู่ในเรือลําเดียวกับพระองค์ผู้ที่แม้แต่ลมและทะเลยังเชื่อฟัง