ละครเรื่อง อมาดิอุส เป็นเรื่องของคีตกวีในศตวรรษที่ 18 ที่เสาะหาหนทางที่จะเข้าใจความคิดของพระเจ้า เขาคืออานโตนิโอ ซาลิเอรี ผู้ศรัทธาในพระเจ้า เป็นคนที่มีความปรารถนาแรงกล้า แต่ขาดศักยภาพ เขาต้องการที่จะประพันธ์บทเพลงที่เป็นอมตะ เขารู้สึกโกรธที่พระเจ้าทรงประทานอัจฉริยะภาพทางด้านดนตรีอย่างมากให้แก่ วอล์ฟกัง อมาดิอุส โมซาร์ต ที่ไม่เอาไหน แทนที่จะเป็นตัวเขา

ละครเรื่องนี้ถามคำถามเดียวกับในพระธรรมโยบ เพียงแต่กลับประเด็นกัน ผู้เขียนโยบสงสัยว่าทำไมพระเจ้าถึงได้ลงโทษคนที่ชอบธรรมที่สุดบนแผ่นดินโลก แต่ผู้เขียนละคร อมาดิอุส สงสัยว่าทำไมพระเจ้าจึงประทานสิ่งดีให้แก่คนที่ไม่สมควรจะได้รับ

คำอุปมาของพระเยซูเกี่ยวกับคนงานและค่าจ้างที่ไม่ยุติธรรมตอบคำถามเรื่องนี้อย่างตรงประเด็น คนที่ยืนอยู่โดยที่ไม่มีอะไรทำ ได้รับการว่าจ้างจากเจ้าของสวนเมื่อเวลา “บ่ายห้าโมง“ (มธ.20:6-7) คนงานอื่นๆที่ทำงานมาตลอดทั้งวันพากันตกตะลึงเมื่อได้รับค่าจ้างในอัตราที่เท่ากัน มีนายจ้างคนไหนที่จะจ่ายค่าจ้างคนที่ทำงานแค่ชั่วโมงเดียว เท่ากับคนที่ทำงาน 12 ชั่วโมง!

เรื่องของพระเยซูไม่มีเหตุผลในเชิงเศรษฐศาสตร์ และพระองค์ทรงมีเจตนาให้เป็นเช่นนั้น ทรงเล่าคำอุปมาเกี่ยวกับพระคุณ ซึ่งไม่อาจคำนวณได้เหมือนอย่างค่าจ้าง พระเจ้าประทานของขวัญ ไม่ใช่ค่าจ้าง