ในปี 1987 ครอบครัวของเราย้ายมาอยู่ที่แคลิฟอร์เนียเพื่อรับงานศิษยาภิบาลของคริสตจักรแห่งหนึ่งในเขตลอง บีช วันที่เราบินไปถึงเมืองนั้น เลขาของผมไปรับเราที่สนามบินเพื่อพาไปส่งบ้าน ขณะที่รถติด สิ่งแรกที่ผมเห็น คือ สติ๊กเกอร์ติดท้ายรถที่มีข้อความว่า “ขอต้อนรับสู่แคลิฟอร์เนีย…เชิญกลับบ้านได้!” ช่างเป็นการต้อนรับสู่แคลิฟอร์เนียตอนใต้ ดินแดนแห่งแสงแดด ที่ไม่อบอุ่นเอาซะเลย!

ผมสงสัยว่าในชีวิตของเราจะมีบางครั้งหรือไม่ที่เราส่งสัญญาณแบบนี้ไปยังคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นที่คริสตจักร กับเพื่อนข้างบ้าน หรือตามงานสังคม เราเคยทำให้คนอื่นรู้สึกบ้างหรือไม่ว่า เราไม่ยินดีต้อนรับพวกเขาเข้ามาในโลกของเรา?

ในโรม 12:13 เปาโลแนะนำให้ผู้อ่านรู้จัก “มีน้ำใจอัธยาศัยไมตรี” และยิ่งไปกว่านั้น พระธรรมฮีบรูยังบอกเราว่า “อย่าละเลยที่จะต้อนรับแขกแปลกหน้า เพราะว่าโดยการกระทำเช่นนั้น บางคนก็ได้ต้อนรับทูตสวรรค์โดยไม่รู้ตัว” (13:2) การที่เราสำแดงความเมตตาต่อผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา เป็นการสะท้อนถึงพระดำรัสเชิญที่พระผู้ช่วยให้รอดตรัสว่า “ให้ผู้ที่ได้ยินคำกล่าวว่า “เชิญมาเถิด” และให้ผู้ที่กระหายเข้ามา ผู้ใดมีใจปรารถนา ก็ให้ผู้นั้นมารับน้ำแห่งชีวิต โดยไม่ต้องเสียอะไรเลย” (วว.22:17)

การแสดงน้ำใจอัธยาศัยไมตรีด้วยความรักกับบางคนอาจเป็นก้าวแรกของการชี้ให้เขาเห็นหนทางไปสู่สวรรค์ – BC