ไม่ปล่อยให้ตก
เมื่อผมเป็นเด็ก สิ่งหนึ่งที่ผมชอบคือการเล่น ไม้กระดกในสวนสาธารณะใกล้บ้าน ปลายแต่ละข้างของไม้กระดานจะมีเด็กนั่งอยู่ฝั่งละหนึ่งคนแล้วผลัดกันกระดกขึ้นลง บางครั้งคน ที่กระดกลงจะนั่งอยู่อย่างนั้นและปล่อยให้เพื่อนค้างอยู่ด้านบนร้องให้ปล่อยเขาลงไป แต่ที่ร้ายที่สุดคือการลุกขึ้นจากไม้กระดกแล้ววิ่งหนีขณะ ที่เพื่อนลอยค้างอยู่กลางอากาศ เพื่อนคนนั้นจะร่วงลงมาอย่างแรงและเจ็บก้น
มุมมองจากก้อนเมฆ
ภาพยนตร์เงียบเรื่องวิงส์ (Wings) เกี่ยวกับนักบินอเมริกันสองคนสมัยสงครามโลก ครั้งที่หนึ่ง ได้รับรางวัลออสการ์รางวัลแรกสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมในปี 1927 ระหว่างถ่าย ทำมีการพักกองไปหลายวัน เมื่อผู้อำนวยการสร้างเริ่มไม่พอใจและถามเหตุผล ผู้กำกับตอบว่า “ท้องฟ้าสดใสเกินไป คนดูจะไม่เห็นการรบรุนแรงทางอากาศถ้าไม่มีเมฆ เมฆทำให้เกิด มุมมอง” เขาพูดถูก คนดูจะนึกภาพเหตุการณ์จริงได้เมื่อเห็นฉากต่อสู้ทางอากาศที่มีเมฆเป็นฉากหลัง
จ๊ะเอ๋!
การแกล้งให้ตกใจกลัว เป็นการเล่นอย่างแรกๆที่พ่อแม่มักเล่นกับลูก พ่อจะเอามือปิดหน้า แล้วเปิดออกอย่างรวดเร็วและพูดว่า “จ๊ะเอ๋!” เด็กน้อยจะหัวเราะคิกคักกับการเล่นแบบนี้
วานนี้ วันนี้ และวันพรุ่งนี้
ไม่นานมานี้ ผมเพิ่งรู้สึกว่ารูปภาพและของที่ระลึกทั้งหมดในห้องทำงานของผมล้วนแต่เป็นตัวแทนของอดีต ผมกำลังคิดว่าจะทิ้ง แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เพียงทำให้ผมระลึกถึงผู้คน สถานที่ และเหตุการณ์ต่างๆ แต่อาจมีไว้เพื่อจุดประสงค์บางอย่างด้วย เพื่อไม่ให้ผมจมอยู่กับ “อดีต” ผมจำเป็นต้องค้นหาคุณค่าของสิ่งเหล่านั้นที่มีในปัจจุบันและอนาคต
สิ่งที่ล้ำค่า
ตลอดชีวิตของผม ผมสะสมของไว้มากมาย ผมมีกล่องเก็บของซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นของสำคัญ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความน่าสนใจของมันก็เริ่มลดลง และด้วยนิสัยตามแบบฉบับของนักสะสม ผมตระหนักว่าความสนุกอยู่ที่การเสาะหา และการได้ของชิ้นใหม่มาสะสมเพิ่มขึ้น เพราะจากนั้นผมก็จะหันไปสนใจกับการตามล่าหาของชิ้นต่อไป
เราสะสมหลายสิ่งหลายอย่างที่สำคัญต่อเรา แต่สิ่งที่มีค่าจริงๆ กลับมีไม่กี่อย่าง แท้ที่จริง เมื่อเวลาผ่านไปผมได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตหาใช่วัตถุสิ่งของไม่ แต่เป็นผู้คนที่รักผมและเสริมสร้างชีวิตของผมต่างหาก เมื่อใดที่ใจของผมพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรหากไม่มีพวกเขา” เมื่อนั้นผมรู้เลยว่าพวกเขามีค่าสำหรับผมจริงๆ
ดังนั้น เมื่อเปโตรอ้างถึงพระเยซูว่าทรงเป็น “ศิลาหัวมุมที่ทรงเลือกแล้ว และเป็นศิลาที่มีค่าอันประเสริฐ” (1 ปต.2:6) ถ้อยคำนี้ควรจะดังก้องอยู่ในหัวใจของเราว่า พระองค์ทรงมีค่าอย่างแท้จริง เป็นสมบัติล้ำค่าเหนือสิ่งอื่นใดและผู้ใด เราจะเป็นเช่นไรในวันนี้ หากไม่มีสหาย ผู้คอยให้คำแนะนำอันชาญฉลาดและสมบูรณ์แบบ ผู้กอปรด้วยความเมตตา ความอดทน คำปลอบประโลมและคำตักเตือนที่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลง ผู้ทรงอยู่เคียงข้างเราเสมอ เราจะทำอย่างไรหากไม่มีพระองค์ ผมล่ะคิดไม่ออกเลยจริงๆ! - JS
